Power!

Geef nooit op. Een manifest. Door: Bernardine Evaristo.

Manifesten bestaan er in vele vormen en maten. Bernardine schreef er één van 236 pagina’s. In vele recensies wordt haar manifest gelinkt aan dat van Michaela Coel (Misfits) wat ik begrijp maar beide manifesten zijn ook heel anders.

De wereld leerde Evaristo pas kennen toen ze de Booker Prize won voor Meisje, vrouw, anders maar toen was ze al decennialang aan het schrijven en publiceren. In Geef nooit op toont ze ons hoe die lange weg gevormd werd. In zeven delen komen we meer te weten over haar verleden. Over haar kindertijd, haar gemengde afkomst, de problemen binnen haar familie. Ze toont aan hoe de huizen en buurten waarin ze woonde haar schrijven hebben beïnvloed. Daarna beschrijft ze hoe ze van mannen hield en daarna van vrouwen en nu met een man is gehuwd. We krijgen een inkijkje in haar scholing en opleidingen, welke jobs ze heeft uitgeoefend en hoe ze altijd financieel voor zichzelf gezorgd heeft. Boeiend is ook de inkijk in hoe Evaristo schrijft, hoe haar boeken tot stand komen en hoe belangrijk poëzie voor haar is.

Activisme heeft altijd in haar bloed gezeten. Dit manifest is daar ook een uiting van. Als niet meer piepjonge, niet witte, niet van goede afkomst, niet heteroseksuele vrouw heeft zij zich altijd meer moeten bewijzen dan anderen. Ze heeft zich vanuit een achterstand (die de samenleving haar toedichtte) tot de hoogste regionen geknokt. Zonder ooit de moed te verliezen. Bernardine Evaristo ‘gaf nooit op’.

Die prachtige boodschap klinkt doorheen het hele boek. Als positieve affirmatie voor de schrijver én de lezer. Als je de kans ziet om de BBC documentaire over dit boek te bekijken doe dit dan zeker. En lees daarna pas het boek. Dan heb je als extraatje de sprankelende, empowerende, kleurrijke, boeiende Bernardine Evaristo als voorlezer in je hoofd. Moge er veel meer werk van haar in het Nederlands verschijnen. Het is origineel, kleurrijk (qua vorm en schrijfstijl), en gigantisch relevant.