Menselijk interfereren

In 2025 verscheen “Kratermond”, Eelens tweede dichtbundel, bij Uitgeverij Querido. De kwetsbaarheid van de mens wordt hierin doorgetrokken naar de vergankelijkheid van de natuur door menselijke inmenging. In deze gedichten onderzoekt ze hoe de agressieve omgang van mens met natuur zich ook weerspiegelt in intermenselijke relaties, waaronder partnerrelaties. Individueel geweld tegenover vrouwen, dat kan gekaderd worden in de intieme sfeer, wordt weerspiegeld in het globale geweld tegenover Moeder Natuur.

Bij het verkennen van dit recentste werk beklijft het gebruik van het dier(lijke) doorheen de cycli. Vrijwel alle vermelde dier- en plantensoorten in de gedichten hebben te lijden onder menselijke tussenkomst in hun leefgebied. Eelen vervlecht deze bedreigde natuur met één van de pijlers van onze cultuur, namelijk literatuur in de vorm van deze dichtbundel, waardoor de typische kloof tussen beide deels wordt gedicht. Vaak vertrekt zij vanuit het perspectief van het natuurelement of in nood verkerende dier. Het gebruik van tegenstellingen wordt vaardig ingezet om bewustwording te creëren.

Wat hierbij opvalt, is opnieuw het gebruik van de vrije vorm (meer nog dan in haar debuutbundel), een gecontroleerde wildgroei als het ware: verzen die zich losgemaakt hebben uit een keurslijf van vorm en standaardisatie, een inventieve inzet van bladspiegel en witregels die de leegte geven om contemplatie mogelijk te maken.