Een wonderlijk kleinood

In dit kleinood giet theatermaker Laura van Dolron 'liefhebben' in een vorm van taal. Liefhebben in al zijn prachtige facetten. De woorden krabben de eelt van de verborgen emoties weg. In eenvoudig taalgebruik geeft de auteur een wonderlijk beeld van haar zoektocht naar liefhebben.

De schrijfster geeft zichzelf bloot in haar verdriet na een miskraam. Miskraam? Kleeft mis niet aan misvatting, mislukking, misverstand. Moeten we onze geliefde wel onder de loep nemen? En is liefde even sterk als de dood? Zonder filter stelt de auteur de vorm van kijken naar liefde in vraag. En zo lees je, beleef je, voel je en geniet je van dit kleine boekje met grote (eenvoudig) woorden en een krachtige onderlaag.

Een boekje met korte fragmenten voor de mens die wil, kan, is, zoekt naar liefhebben. Alleen of met twee. Kostbare woorden die troostend werken met een filosofische wijsheid. Woorden die doen lachen, stilstaan en vooral…verdergaan.

‘Liefhebben is buigen, dat is werken, maar liefde ontvangen is vallen, denk ik. Is loslaten, is overgave, is stoppen, heel even stoppen met denken: ‘Ik ben niet goed genoeg”. Dat is eng.