Vluchten, genezen en opnieuw beginnen op een wondermooie plek…op het einde van de wereld
Flore vlucht zo ver mogelijk weg van haar leven in Parijs en komt terecht in camping “Mutunga o te ao”, letterlijk het einde van de wereld, op het meest zuidelijke punt van Nieuw Zeeland. In ruil voor “kost en inwoon” zorgt ze samen met Autumn en haar dochter Millie voor het onderhoud van de camping. De dames vormen een merkwaardig trio en er ontstaat een warme band. Ze leren elkaars krachten, zwakke plekken, verdriet, verleden en toekomstdromen kennen.
Het verhaal verloopt soms traag maar net daardoor geraakte ik gefascineerd door de natuur en cultuur in Nieuw- Zeeland. Melissa Da Costa beschrijft immers schitterend het leven op dit verlaten “ bout du monde”. Ik heb genoten van de prachtige beschrijvingen van het leven aan de oceaan, de verborgen pareltjes in de natuur , de rijke tradities en de legendes van de Maori, het leven van de dolfijnen, pinguïns, kiwi’s het dappere werk van de vrijwilligers van Sea Shepherd.
