Familiedrama, luchtig verteld met een vleugje hoop
Abigaëlle en haar broer Gabriel groeiden op met een agressieve vader. Meer dan 20 jaar later leeft Abigaëlle totaal afgezonderd in een klooster in de Bourgogne. Het gaat duidelijk niet goed met haar, ze is getraumatiseerd en herinnert zich bitter weinig van haar vroegere leven. Haar broer Gabriel, intussen een gerenommeerd artiest in Parijs, bezoekt haar regelmatig maar ze zou liefst hebben dat hij afstand neemt.
Maar dan ontmoet Gabriel Zoë en wordt verliefd. Vanaf dat moment begint Abigaëlle zich echt zorgen te maken, want zij is de enige die weet wie haar broer écht is.
Ondanks het zware thema heb ik dit boekje meteen uitgelezen. De korte hoofdstukken wisselen voortdurend van perspectief: we lezen mee in het dagboek van de jonge Abigaëlle, we horen haar volwassen stem en we zitten in de sessies bij de psychiater. Dat maakt het geheel afwisselend en toegankelijk.
De vernederingen en crisismomenten worden door de kleine Abigaëlle, die gelukkig de situatie niet helemaal begrijpt, sec verwoord, af en toe vond ik het bijna grappig
"Profession de mes parents: Maman est une fée. Même Papa le dit: "c’est la fée Néante". Avant, elle était aide-soignante, mail elle a arrêté pour devenir fée parce que de toute façon elle gagnait pas un rond. Papa pouvait pas prendre le risque qu'elle en profite pour faire sa pute avec les médecins de garde. "
"On peut faire des tas de choses quand on travaille en tant que personne dans un bureau. Par exemple, le travail du docteur Hassan dans son bureau, c'est de froncer les sourcils. Et aussi de m' écouter raconter ma vie ou de me regarder faire des dessins en hochant la tête, ça s'appelle un charlatan de psy, m' a expliqué Papa."
Fans van Virginie Grimaldi of Agnes Ledig zullen dit wellicht ook graag lezen.
Marie Vareille werd in 1985 geboren in Bourgondië en woont met haar man en twee dochters in Nederland. Ze is auteur van verschillende bestsellers die wereldwijd bijna een miljoen keer zijn verkocht. Haar boeken zijn in meer dan tien landen vertaald, zelf las ik deze zomer ook " Désenchantées" (opnieuw een aanrader!). In bijgevoegd interview vertelt ze dat ze haar inspiratie voor La Dernière allumette oa haalde uit een statistiek die haar aandacht trok: 3 van de 4 kinderen die opgroeien met familiaal geweld worden later ofwel dader ofwel slachtoffer.
De roman verscheen net in het Nederlands “ Als alles gedoofd is” maar omdat het zo eenvoudig en vlot geschreven is raad ik toch de Franse versie aan.
