Wat als je plots werd teruggestuurd naar de tijd van slavernij in Amerika?

Het is 1976 en Dana, een Afro-Amerikaanse vrouw, droomt ervan om schrijver te worden. Zij en haar echtgenoot, een witte man, zijn net in hun nieuwe huis ingetrokken wanneer Dana plots onwel wordt. Ze wordt draaierig, valt neer en plots is ze in 1815. Een jongen, Rufus, verdrinkt in een rivier en Dana redt hem. Dit blijft gebeuren. Telkens wanneer Rufus in levensgevaar is, wordt Dana uit haar eigen leven terug de tijd ingesleurd. Een tijd waarin zwart zijn levensgevaarlijk is en ze geen rechten heeft. Waarom zijn de levens van Rufus en Dana zo met elkaar verbonden?

Dit boek begint meteen met een knal. De eerste zin leest namelijk: 'I lost an arm on my last trip home.' Het hele boek blijf je je afvragen wat er gebeurt waardoor Dana haar arm verliest. Kindred is brutaal eerlijk en gooit je, samen met Dana, in de dagelijkse realiteit van slavernij. Een zin uit het boek die me dan ook enorm is bijgebleven is 'I never realized how easily people could be trained to accept slavery.'

Ik vind dat iedereen dit boek ooit eens gelezen zou moeten hebben om eens geconfronteerd te worden met dit brutale deel van de geschiedenis.