Diepe buiging
In mijn mand. Door: Lieke Marsman.
Lieke heeft nooit zo maar wat geschreven. Haar proza en poëzie hebben altijd al een vuur in zich gehad dat een vlam in de lezer wil ontsteken. Een vlam die aanwakkert, zuivert, verandering teweegbrengt.
In mijn mand heeft dat ook. Deze grandioze bundel bevat drie delen: in deel 1 krijg je een brok in je keel, in deel 2 krijg je wat schoppen onder je kont en in deel 3 rukt ze met vaardige hand je hart er uit.
Ik wil zo veel zeggen maar kan het niet. Ik ben net als het ven op de (prachtige cover) ogenschijnlijk rustig maar er broeit, gloeit, schuurt iets in mij. Ik kan rafeltjes vastgrijpen, dan weer verlies ik greep, mijzelf, er ligt vanalles te rijpen. In mij. Gezaaid, geplant, aangevuurd door Marsman. Nu nog urgenter dan ooit.
Geen dag te laat dat ze haar als Dichter des Vaderlands hebben aangesteld. Zij bezit de gave om mensen echt te raken. Mensen in hun kleine individuele zijn, maar ook als betekenisvol onderdeel van de maatschappij.
Haar poëzie is medicijn, spiegel, troost en vuur ineen. Broodnodig en vol oneindigheid.
