Nog beter!
Als 46-jarige Belg leerde ik Oomen (jammer genoeg) pas kennen door haar twee autobiografische graphic novels, dat wil dus zeggen dat ik de Hoe overleef ik-serie niet gelezen heb toen die een giga hit was. Doordat die graphic novels steengoed waren ben ik Francine gaan volgen en zo las ik het eerste deel van de Hoe overleef ik-reeks voor volwassenen: Hoe overleef ik alles wat ik niemand vertel. Toen werd ik een nog grotere Oomen-fan.
Toen mijn man er een half jaar geleden vandoor ging met een 25-jarige (na 26 jaar gelukkig te zijn geweest met mij) pende ik een heel Hoe overleef ik journal vol. En nu lachte en huilde ik tijdens het lezen van Alles wat anders gaat dan gedacht. Het tweede deel in de volwassen-reeks. Ik hoop trouwens dat er nog vele delen volgen.
Francine heeft de gave van het meeslepend kunnen vertellen, daarnaast kan ze geweldig goed tekenen, begrijpt ze wat er echt in mensen (jong en oud) omgaat en zorgen haar (autobiografische en andere) verhalen ervoor dat mensen zich gezien voelen en gaan ze zichzelf beter begrijpen.
Ik denk dat het tijd wordt dat ik, net als Rosa, mijn deeltjes een naam begin te geven én een gezicht. Zeker nu, nu alles in mijn leven ook heel anders loopt dan gedacht. Lezen hoe het Rosa en haar vrienden verder vergaat gaf me inzichten in mijzelf en goesting om verder te gaan op mijn pad alleen. Ik wil ook meer gaan bakken, mijn deeltjes beter leren kennen, patronen doorbreken en investeren in vriendschappen. Want vriendschap is het belangrijkste. Dat blijkt maar weer eens.
Een boek dat je vol goesting leest én dat je goesting om verder te lezen en leven geeft: wat een feest!
