Rauwe schoonheid uit Georgië

Je moet er even de tijd voor nemen om deze turf van 800 blz te lezen maar het loont zeker de moeite. Het is het verhaal van 4 vriendinnen ten tijde van de Georgische revoluties in de jaren 90 na de val van de USSR. De vrouwen zijn van mijn leeftijd wat het nog bijzonderder maakt. De rode draad in het verhaal is de fototentoonstelling van de overleden vierde vriendin in Brussel. Ja het verhaal maakt een Belgische - zelfs Antwerpse wending. Die tentoonstelling vindt in het heden plaats. de drie overgebleven vriendinnen hebben daar na jaren elkaar niet meer gezien te hebben, opnieuw afgesproken. Bij elke foto word je naar hun verleden gekatapulteerd en krijg je langzaamaan hun hele verhaal te horen. Oeee, wat hard rauw en bitter. Het is bijna niet te geloven wat die vrouwen daar hebben moeten doorstaan. Gruwelijk. Het is zo koortsig en heftig allemaal , ze functioneren maar hoe? De vriendschappen zijn diep maar ook zo intens dat ze ook onmogelijk worden. Je staat er als lezer bij en voelt je machteloos omdat je het onheil soms al van ver ziet afkomen en niks kunt doen of zeggen. Zo dicht zitten deze vrouwen op je huid. Na het achtste leven is ook dit boek een meesterwerk waarin de auteur tot het uiterste is gegaan. Heel veel respect!