Een vrouw in strijd tegen de pest en tegen het feodale systeem in 1348

In Engeland sterven in 1348 veel mensen aan de pest, een onbekende ziekte. Lady Anne wil de mensen van haar dorp beschermen, maar haar maatregelen stuiten op verzet. Als blijkt dat er geen andere mensen ziek worden krijgt ze begrip, maar waar kunnen ze voedsel vinden om te overleven ?

Walters schrijft een roman over een periode waarover weinig bekend is. Het is de periode van de feodaliteit, waarin de adel en de geestelijkheid de plak zwaaien. Er zijn slaven en lijfeigenen, die volledig onderworpen zijn aan hun “Heren”, ook aan hun grillen.

Het overgrote deel van de mensen is ongeletterd. Het zijn vooral abdijen die instaan voor de geschriften en soms ook voor het onderwijs aan al dan niet erkende kinderen van edelen. Lady Anne heeft zo in een klooster geleerd dat zieken moeten afgezonderd worden van gezonde mensen en dat hygiëne en gezond voedsel heilzaam werken aan hun herstel.

Door een roman te schrijven over een besloten leefgemeenschap kan Walters de sociale (wan)toestanden van die tijd beschrijven en dit vanuit het standpunt van alle betrokkenen. Er zijn bijna geen gegevens bekend over deze periode, zodat ze zich focust op de interactie tussen de mensen en zich niet inlaat met beschrijvingen over woningen, gebruiken of voeding, die haar toch niet bekend waren.

Haar stijl is verhalend en rustig. Er zit een lijn in, een zekere spanning, maar het blijft rustig en kabbelend. Soms is het een avonturenroman, soms getuigd het van de naïviteit van een jeugdroman en is de geloofwaardigheid laag, soms wordt het hierdoor wat langdradig. Ze beschrijft ook de strijd van de enkeling tegen het feodale systeem en tegen de onwetendheid, de strijd van een sterke vrouw tegen mannelijke suprematie en tegen de macht van de clerus.

Maar het blijft vooral een vlot lezende vertelling waarbij de menselijke verhoudingen centraal staan en mededogen en respect als belangrijke deugden worden aanzien. Een oproep om niet klakkeloos de stroom te volgen maar om uw eigen weg te zoeken, los van alle conventies.