Vrouwen
Mijn eerste Hawkins. Na alle lof over Het meisje in de trein was ik heel benieuwd naar Het blauwe uur.
De laatste jaren lees ik nog amper thrillers dus ik weet niet of ik een goede graadmeter ben maar ik vond dit boek best wel spannend. Door de onderhuidse sfeer en de vele kleine, onverwachte plotwendingen. Het feit dat het verhaal zich afspeelt in de kunstwereld én dat de hoofdlocatie een eiland is dat enkel met eb bereikbaar is maakt het extra boeiend.
Hawkins slaagt erin om door de combinatie van dagboekfragmenten, brieven en tijdswisselingen tussen heden en verleden een web te spannen waar je als lezer graag in verstrikt raakt. Dat de hoofdrollen voor vrouwen zijn en mannen er niet zo goed vanaf komen vond ik een fijne extra ;)
James, Vanessa, Julian, Helena, Sebastian,… Ik ga hier niets van de plot vrijgeven maar geloof me dat hun onderlinge verhoudingen je aan het papier gegijzeld houden…
Synopsis
In het Londense museum Tate Modern wordt een kunstwerk getoond dat mogelijk met menselijk bot gemaakt is. Een conservator gaat op een geïsoleerd eiland aan de Schotse kust op zoek naar de waarheid over de overleden kunstenares en haar jarenlang vermiste echtgenoot. Ligt de waarheid daar begraven?
