Raakt je

Herinneringen aan mijn onzichtbaarheid. Door: Rebecca Solnit.

Solnit kennen we als schrijfster van belangrijke (activistische) boeken. Ze is één van de toonaangevende denkers van deze tijd, maar hoe ze ‘ondanks alles’ geworden is wie ze ‘moest zijn’ dat wisten we nog niet. Tot nu.

Herinneringen aan mijn onzichtbaarheid is het verhaal van de negentienjarige Rebecca die voor het eerst alleen gaat wonen, in één eenkamerappartement in San Francisco. Die plek zal vijfentwintig jaar haar thuis blijven en zal aan de basis liggen van haar boeken en essays. In de loop van die 25 jaar verandert haar buurt, de stad, de wereld en Solnit zelf.

Die veranderingen zijn niet allemaal ten goede, niet altijd even eenvoudig en ook niet altijd even blijvend. Toen was het niet makkelijk om vrouw te zijn, tot een minderheidsgroep te behoren, en dat is het nu nog steeds niet. Vrouwen zijn vaak onzichtbaar, worden zo gemaakt of gaan zichzelf zo gedragen. Omdat ze niet gezien willen worden (kans op verkrachting/moord) of omdat ze niet geloofd/gehoord worden. De persoonlijke ervaringen van Solnit zijn pijnlijk, hartverscheurend en dieptreurig. En jammer genoeg zijn ze zeer herkenbaar.

Dat maakt wie ze nu is, wat ze bereikt heeft met haar werk, des te indrukwekkender. De problemen waar zij tegenaan liep, of die zij in haar buurt, bij mensen rondom zich opmerkte, heeft zij aangekaart, ze heeft er over geschreven, er actie voor (of tegen) gevoerd. Ik leefde zo met haar mee, met dat dunne, fragiele meisje en ik bewonder haar nu nog meer. Ik heb ook zo veel onderlijnd, aangestreept, uitroeptekens gezet.

Lees dit boek; als een inkijkje in de geschiedenis van San Francisco, als inkijk in een wereld van onzichtbaarheid, stemloosheid, als het coming of age verhaal van een prachtige vrouw, als hoopvolle reminder dat het anders kan, mag én moet. Rebecca Solnit empowert, ontroert, raakt en zet je aan het denken. Must read.