Een waarschuwende dreiging

Het gevoel van onheil dat steeds dichterbij lijkt te komen, wordt subtiel aangehouden doorheen de hele bundel. Zo jaagt de zee zijn stormoog tegen dijken, gromt een storm, weerklinkt in de verte een onweer en laveren schepen langs puntige rotsen. Aan deze naderende dreiging koppelt van Eijken regelmatig de vier elementen en creëert op deze manier een geheel eigen natuurlyriek. Nergens duikt het gevreesde schoolmeestervingertje op; de lessen over natuurbehoud en -herstel zijn subtiel verwerkt.

Voor wie er een waarschuwing in wil ontdekken, is dit fijnzinnig en voorzichtig geëngageerde literatuur.

Wie zich louter wil laven aan de kunst, kan elke boodschap negeren en nog steeds genieten van deze neoromantische poëzie.