Zwarter dan zwart.
Paul Lynch schijnt wel te grossieren in zwarte verhalen die het mensdom kunnen treffen. Na zijn vorig boek "Lied van de profeet" waarin politieke machten een strijd voerden ten koste van de samenleving, was het nu de beurt aan de Ierse hongersnood van 1850 waarbij een groot deel van de Ierse bevolking om het leven kwam.
De auteur laat een jong meisje, door haar moeder kaal geschoren om door te kunnen gaan voor jongen en de hongersnood te overleven, haar verhaal vertellen, een dystopische rondgang doorheen Ierland, geteisterd door een enorme hongersnood na opeenvolgende misoogsten.
Het meest opvallend is de beeldende, poëtische taal waarin de auteur zijn verhaal brengt, bijna een tegengewicht voor de rauwe werkelijkheid die hij beschrijft. Een vakbekwaam schrijver kan de mooiheid van de natuur beschrijven maar in donkere tijden kan de natuur beklemmend, beangstigend en omineus aanvoelen.
Een diepmenselijk verhaal in een wervelende taal, daarom durf ik dit boek bij u aan te bevelen.
