Altijd met een ondertoon van nostalgie en pijn
Bloedlijnen. Ontheemd in Suriname is het autobiografisch verhaal van de zich herhalende (r)emigratie van Robert Swami Persaud (1956), een kind dat opgroeit tussen twee werelden – een Nederlandse moeder en een Hindoestaanse vader uit Suriname. Swami Persaud vertelt vanuit het ik-perspectief en neemt zo de lezer mee in zijn herinneringen en emoties die soms heel pijnlijk zijn.
Geboren als Robert Ruivenkamp, pendelt hij met zijn familie vijf keer heen en weer tussen Nederland en Suriname. Zijn Verhaal laat zien welke verwarrende invloed migratie en culturele botsingen op een kind kunnen hebben, maar ook hoe het kind deze spanning en verwarring kan overwinnen.
Robert Ruivenkamp wordt Swami Persaud wanneer zijn vader Lakhi Hardin hem als zijn zoon erkend. Deze lijkt charmant, politiek ambitieus en ondernemend, maar is ook onbetrouwbaar, drankzuchtig en gewelddadig. Hij roept bij Robert zowel angst als een onontkoombaar gevoel van verbondenheid op. Vader noemt zijn zoon nooit bij naam, maar altijd bèta – het Hindi-woord voor ‘zoon’.
Tegenover zijn vader staat Corrie, Roberts moeder, als een baken van liefde en veerkracht. Samen met grootouders Bert en Clara vormt zij die warme wereld waarin Robert zich goed kan voelen.
Swami Persaud weet Suriname tot leven te brengen door een combinatie van zintuiglijke details en emotionele reflecties. De kleuren, geuren en geluiden van Paramaribo worden bijna tastbaar, maar altijd met een ondertoon van nostalgie en pijn.
Swami Persaud verweeft heel knap persoonlijke en collectieve geschiedenis op een manier die het verhaal van zijn familie plaatst in een bredere migratie-ervaring.
