Vier dagen met Marco

“Hoe ouder je wordt, hoe meer je eraan hecht om in leven te blijven.”

Geintje is een rijk en complex verhaal vol contrasten. Jong en oud, vrolijk en donker, aantrekken en afstoten, lusteloosheid en levensenergie,… Een knappe confrontatie tussen een grootvader en zijn kleinzoon.

Als zijn dochter Betta hem vraagt om een paar dagen op Mario, zijn kleinzoon, te komen passen heeft Daniele zijn twijfels. Hij woont nu al tientallen jaren in Milaan en voelt er maar weinig voor om in het huis van zijn ouders in Napels te gaan logeren, waar Betta nu woont met haar echtgenoot en de vierjarige Mario. Het is ook al twee jaar geleden dat hij zijn kleinzoon laatst heeft gezien en Daniele is helemaal niet gewoon om met kinderen om te gaan. Ook moet hij dringend een opdracht afmaken, illustraties bij een verhaal van Henry James. Toch neemt hij de uitdaging aan.

Geintje gaat over de vier dagen die Daniele met zijn kleinzoon doorbrengt. Mario is zeer zelfstandig, eerlijk, druk, mondig en houdt zich amper aan de gemaakte afspraken. Dit leidt natuurlijk tot frustraties, zowel bij Daniele als bij Mario. De grootvader wordt geconfronteerd met zijn ouderdom en aftakeling. Daar bovenop werd hij ooit hoog gewaardeerd als illustrators, maar nu wordt hij stilaan afgeschreven in zijn vak.

Het meest bijzondere moment in het verhaal vond ik de periode dat Daniele op het balkon werd buitengesloten. De kleine Mario ziet dit als een spel, maar het is een van die vele geintjes die uit de hand loopt! De leegte is hier zo voelbaar… Gelukkig zijn er ook mooie en tedere momenten samen!

Het is intrigerend hoe het verhaal van Henry James, The Jolly Corner in Geintje wordt verwerkt. (Een man keert terug naar zijn oude huis in New York en daar treft hij een spook aan, een spook van zichzelf zoals hij zou zijn geweest als hij zakenman was geworden.) Herinneringen en spookbeelden uit het verleden komen in het oude huis in Napels terug tot leven voor Daniele en hij schets dit alles op papier in donkere kleuren. Die schetsen worden in de appendix verwerkt in dagboekvorm, en zo blijft het ene verhaal overgaan in het andere, knap!

Geintje is een mooi verzorgde uitgave. Toni Demuro ontwierp de afbeelding voor de cover. Die past perfect bij het verhaal, het ene huis dringt binnen in het andere, een beetje hallucinant. En dan het eenzame personage op de rand, buitengesloten. Demuro verzorgde ook de omslag voor With the Beatles van Haruki Murakami. Mooi, mooi!

Het voorwoord in dit boek kan je best achteraf lezen. Het schrikt in eerste instantie een beetje af, maar achteraf blijkt het toch een een verrijkende bron van informatie te zijn.

Waarschijnlijk heb ik het boek niet volledig kunnen doorgronden, het is zoveel meer dan het ogenschijnlijke eenvoudig verhaal van een opa en zijn kleinzoon! Na ‘Strikken’ heeft Domenico Starnone me ook overtuigd met ‘Geintje’! Ik heb genoten van de schrijfstijl, genoten van Daniele en Mario!

“Ik werd gekweld door de beelden die ik zelf de afgelopen dagen had bedacht: het oude huis drong binnen in het huidige huis.”