Yahya Hassan: Wat een dichter, wat een man! Een levensverhaal in baanbrekende poëzie
Wat een man, die Yahya Hassan! Hassan werd in Denemarken geboren als zoon van Palestijnse ouders, vluchtelingen in Denemarken toegekomen in de jaren 1980. In april 2020 stierf hij op 24-jarige leeftijd, de doodsoorzaak werd nog niet bekendgemaakt.
Yahya Hassan zat als 13-jarige in een instelling waar hij werd behandeld wegens aanpassingsproblemen en kleine criminaliteit. In die instelling groeide zijn interesse voor de literatuur; in zijn eerste bundel Gedichten noemt hij o.a. Dostojevski en Knausgård als inspiratiebron. Hij geeft erin kritiek op zijn migrantenmilieu zowel als op de Deense omgeving waartussen hij zich moet zien te begeven. Hij mag geen Deens spreken bij hem thuis, en geen Arabisch op school. De bundels gaan over pesten, intrafamiliaal en overgeërfd geweld, slecht presteren, criminaliteit, drugsgebruik, terrorisme en de perceptie die dit met zich meebrengt voor de anderen uit deze migrantengroep, het zoeken naar een identiteit, de waanzin die hij ontwaart rondom hem in de maatschappij en in hemzelf.
De gedichten die zonder uitzondering volledig in hoofdletters geschreven zijn, zijn overweldigend en brengen een getormenteerde jongeman naar voren. In dit in gedichten gegoten levensverhaal komen harde maatschappelijke problemen aan bod en emoties die je onder de huid kruipen. Na het verschijnen van zijn eerste bundel veranderde zijn leven: hij kreeg politiebeveiliging maar er was ook sprake van achtervolgingen, vechtpartijen, een gevangenisstraf en opname in een kliniek. Hoe zwaar kan een leven al op die leeftijd zijn? Zijn twee verschenen gedichtenbundels zijn enorm confronterend en hard, maar baanbrekend.
Synopsis
Gedichten van de Palestijns-Deense dichter (1995- ) over moslimmigranten.