een soort poëtische gedrevenheid van de straat.

Andrea Abreu (Madrid, 1995) is een Spaanse schrijfster. Ze werd geboren op Tenerife. Ze publiceerde in 2017 de dichtbundel Mujer sin párpados en in 2020 het fanzine Primavera que sangra. Ook in 2020 verscheen haar debuutroman Panza de burro. Het boek was een enorme hit en is geselecteerd voor vertalingen in verschillende talen, waaronder in het Engels door Weidenfeld &Nicolson.In 2021 werd ze door het tijdschrift Granta uitgeroepen tot een van de beste jonge schrijvers in de Spaanse taal. Haar eerste roman, Panza de burro, Ezelsbuik in het Nederlands ,is geschreven in een duidelijke, directe en brutale taal van een marginaal milieu die het landelijke en echte leven van het eiland beschrijft en de vriendschap van twee tienjarige meisjes als hoofdthema heeft. De verteller (bekend onder de kenmerkende bijnaam Shit) en haar beste vriendin Isora puberen op het eiland Tenerife in de jaren 90 van vorige eeuw. Hun kleine wereld is schokkend en behoorlijk brutaal en als zodanig zijn er veel levendige beschrijvingen van obsessieve masturbatie tot het punt van zelfverwonding, zeer gedetailleerde beschrijvingen van braken en ontlasten, dierenmishandeling en meer van dat fraais. Ook is er nog het verhaal van Shit's ontluikende seksuele ontwaken terwijl ze steeds meer geobsedeerd raakt door Isora. Ze kijkt tegen Isora op, die alles durft te doen en te zeggen. Beide meisjes worden door hun oma opgevoed. Verschillende scènes uit het gezinsleven geven kleur aan Abreu's portret van de meisjesgemeenschap, maar doen weinig om de plot vooruit te helpen en verdoezelen het effect van de climax eerder. Het is een boek met verschillende momenten in plaats van een memorabel geheel.De vertelling is naïef, maar dat moet ook wel, want de verteller is een pre-tiener met een zeer beperkte opleiding. Toch miste ik de empathie die nodig was: ik voelde enige afkeer voor beide personages en voor hun giftige relatie. Af en toe had ik zelfs het gevoel dat hun armoede op de een of andere manier geromantiseerd is. De roman is in dertig landen verschenen en vertaald in het Engels, Italiaans, Duits en Frans. Daarnaast werden er meer dan 20.000 exemplaren van de roman verkocht, is hij aan zijn zeventiende editie toe en zijn de rechten voor een verfilming verkocht.Panza de burro, oftewel ezelsbuik is de naam die de lokale bevolking van Tenerife geeft aan de wolken die halverwege de vulkaan El Teide hangen op zo’n 1500 meter hoogte. Op die hoogte ligt het dorpje waar dit verhaal zich afspeelt. Het boek was soms gewoon ongemakkelijk om te lezen. Het schrijven is erg rauw, soms té bruut. Over het algemeen is dit een vreemd maar ook uniek verhaal. Het is zeker niet voor iedereen weggelegd, vooral niet door de schrijfstijl, Panza de burro is gebouwd met de taal van oraliteit en, het besteedt geen aandacht aan regels noch aan woordenschat noch aan structuur, het besteedt aandacht aan wortels. Het stroomt, en dat doet het met een soort poëtische gedrevenheid van de straat.