Een zachte vacht
Een soort eelt. Door: Rinske Bouwman.
Toen ik Rinske Bouwman zag in VPRO Boeken was ik helemaal gefascineerd door haar én het verhaal van haar debuutroman Een soort van eelt. Het is zeker een aanrader om deze uitzending te herbekijken. Daar vertelde ze onder andere dat ze de prachtige cover van haar boek zelf geschilderd heeft: cool hé!? Ze kan dus goed schrijven én schilderen.
Haar toon is licht absurdistisch, donker én licht, meeslepend en ontroerend. De afwisseling tussen toen en nu, daar en hier, qua hoofdstukken maakt het verhaal nog beter. Ik blijf bewust vaag omdat ik niet te veel wil verklappen.
Verdriet, trauma, niet durven/kunnen praten, eenzaamheid, verbinding zoeken, wat is liefde, iemand echt zien, kwetsbaar zijn, houden van, Mongoolse verhalen, werken op de koelafdeling vaan een supermarkt, ‘the body keeps the score’,… zijn allemaal onderwerpen die belangrijk zijn in dit boek.
Soms zijn er geen woorden om iets te vertellen en door dan iets anders te schrijven zeg je het toch. Maar dan mooier, intenser. Het komt harder binnen. Zo schreef Rinske Bouwman haar debuut. Laat je raken.
