de vrouw die besloten heeft te zwijgen krijgt een stem,

Citaat: " Picasso was bang voor mijn geestelijke gezondheid en heeft jouw hulp ingeroepen. Eerlijk gezegd geloof ik niet dat hij zich echt zorgen maakte, dat denkt alleen iemand die hem niet kent. Ik denk dat hij me gewoon in het gekkenhuis heeft gestopt om van me af te zijn."

Slavenka Drakulić (1949) is een Kroatische journalist, romanschrijver en essayist. Ze schrijft voor internationale kranten als The New York Times Magazine, Süddeutsche Zeitung en The Guardian. In 2014 ontving ze de prestigieuze Preis der Leipziger Buchmesse. In Praag werd zij in 2010 uitgeroepen tot een van de invloedrijkste schrijvers van Europa. Ze woont in Zweden, Oostenrijk en Kroatië. Dora Maar was meer dan de geliefde en muze van een van de grootste genieën van de twintigste eeuw: Pablo Picasso. Al voor hun relatie was zij een succesvolle fotografe en een van de meest flamboyante figuren uit de Parijse avant-garde. Tijdens hun jarenlange verhouding legde Picasso haar raadselachtige uitstraling vast in een reeks portretten. Zijn befaamde schilderij Dora en de minotaurus, uit 1936, van een monster met een stierenkop en een mensenlichaam dat paart met een vrouw, verbeeldt de dodelijke wonden die de liefde veroorzaakt. Dora Maar, de geliefde en muze die Picasso het meest inspireerde, heeft voor zijn liefde de hoogste prijs moeten betalen. In de roman Dora en de Minotaurus laat Slavenka Drakulić deze buitengewone vrouw zelf aan het woord. Ze geeft de vrouw die besloten heeft te zwijgen een stem, de vrouw die haar carrière opgaf voor een man en hem haar hele leven niet zou loslaten. Tevens brengt Drakulić de hele kunstwereld van de jaren dertig in Parijs tot leven. Het verhaal is gebaseerd op een notitieboekje. Het notitieboekje in kwestie – de kans bestaat dat het hier gaat om het befaamde ‘notitieboekje uit Ménerbes’, waarvan James Taylor, Alicia Dujovne Ortiz en andere auteurs melding maken in hun boeken over Dora – werd in 1999 verkocht op de veiling ‘De laatste herinneringen aan Dora Maar’. Ondanks het feit dat het om een fragmentarische en waarschijnlijk niet afgeronde tekst gaat, vertegenwoordigt deze een waardevol inzicht in de scheppende persoonlijkheden van Dora Maar én Pablo Picasso en verdient hij zonder meer te worden gepubliceerd, schrijft de auteur in haar voorwoord.. Uit een aantal gegevens valt te concluderen dat het grootste deel van deze ongedateerde aantekeningen – deels bestaand uit herinneringen aan de sessies met de psychoanalyticus dr. Jacques Lacan, die in haar dagboek worden aangegeven met de letter A (analyse) – is geschreven in 1958 en 1959. De aantekeningen zijn opgetekend in paarse inkt, in een regelmatig handschrift. In die jaren trok Dora Maar zich namelijk uit het openbare leven terug om de daaropvolgende veertig jaar, tot aan haar dood, in afzondering te leven. Het manuscript lijkt materiaal voor een toekomstige autobiografie, waarvan de kunstenares later heeft afgezien of wellicht is die autobiografie simpelweg nooit gevonden. Dora Maar besefte maar al te goed dat alleen zijzelf zij zou kunnen bevrijden uit de wurggreep van deze onmogelijke liefde. Ze heeft het nooit gekunnen en heeft daardoor haar grote persoonlijkheid en een reeks kunstwerken die ze nog had kunnen maken laten wegkwijnen. Een van de mooiste fragmenten uit het boek is die waarin Dora en Picasso samenwerken aan de realisatie van het schilderij ‘ Guernica’. Slavenka Drakulić portretteert briljant de figuur van Dora Maar, en de vrouwelijke kant van dit verhaal. Zij geeft ook overtuigend de historische en culturele context waarin Dora Maar's persoonlijkheid werd gevormd en verminkt. Picasso's foto "Dora en de Minotaurus", die een monster met een menselijk lichaam en een stierenkop toont tijdens de liefdesdaad, belichaamt de menselijke bestialiteit en de dodelijke wonden veroorzaakt door liefde. In het echte leven is Picasso, volgens Dora Maar, zelf het monster dat vrouwen vernietigt en gek maakt.