ontdekken dat lezen ook een venster kan zijn op andere werelden
De in Rotterdam geboren Amir Bachrouri groeide op in Borgerhout en is een rasechte Antwerpenaar. Hij studeert rechten en tot eind 2023 was hij als voorzitter van de Vlaamse Jeugdraad de spreekbuis voor jongeren. Ik zag en hoorde hem enkele keren aan het woord en verbaasde me telkens weer over zijn prachtig en rijk taalgebruik. Hij heeft een groot wereldbeeld dat hij regelmatig laat stralen in columns voor Knack. Sinds 2022 schrijft hij. Wat hij later wil worden, weet hij nog niet. Dat weerhield hem er echter niet van een langgekoesterde droom uit te laten komen: het schrijven van een boek.
"Doe maar niet" kreeg dit schitterend debuut als titel. Hij schrijft heel passioneel over het vuur van de jeugd, dat altijd weer wordt geblust; over de kracht van literatuur als middel om elkaar beter te begrijpen, over kansarmoede, over taalrijkdom en vooral dat kansarme jongeren de kansen zouden krijgen die hij gehad heeft (via ouders en school) en zo hun dromen kunnen waarmaken want álle jongeren zijn de toekomst van ons land.
Amir gaat het gesprek aan met om het even wie bereid is te luisteren. Dat maakt hem voor de ene een islamist, voor de andere een Bounty (bruin van buiten maar wit van binnen).
In zijn Antwerpse identiteit voelt hij zich goed en veilig. De Vlaamse identiteit ligt een stuk moeilijker, ze is gepolitiseerd volgens hem. Om een ‘goede’ Vlaming te zijn, moeten er allerlei voorwaarden worden vervuld.
Ook al kaart Amir zware thema’s aan, toch schuift hij alles naar voren met een heel prettig gevoel voor humor. Het voorlezen in de klassen van een concentratieschool is daar een mooi voorbeeld van. Hij las bijvoorbeeld voor uit Achter De Sluier van de Marokkaanse auteur Fatima Mernissi, een feministe die erg kritisch staat tegenover religie en de positie van de vrouw in de islam. De reacties die dat uitlokte waren zowel tragisch als hilarisch!
Als voorzitter van de Jeugdraad heeft Amir veel mensen ontmoet, veel verhalen gehoord, het was uiteraard een ongelooflijke leerschool voor hem. Maar hij is ook verontwaardigd over de onrechtvaardigheden die hij zag en hoorde. Die verontwaardiging sloeg makkelijk om in boosheid, in machteloosheid. Dit boek schrijven heeft hem de kans gegeven om te kunnen zeggen wat hem stoort in de samenleving.
Voor Amir is literatuur zijn grote redding geweest. Lezen is voor hem een manier om te ontdekken dat literatuur ook een venster kan zijn op andere werelden die voor je open staan. Dit is een heel krachtige boodschap die voor iedereen toepasselijk is.
