Een duister afscheid van een unieke stem

Pas op zijn sterfdag (palindroomdag 22/02/2022) leerde ik van het bestaan van dit boek. Ik was een heel klein beetje blij om nog een stukje van hem te kunnen lezen/ontdekken dat ik nog niet kende.
Al jaren is Mark Lanegan één van mijn muzikale helden. Zijn lyrics, liedjes, stem en podiumprésence lieten nooit iets aan de verbeelding over:"what you see is what you get" - veel duisternis, weltschmerz en zelfbeklag. Na het lezen van zijn autobiografie vond ik het überhaupt al een godsmirakel dat Mark de jaren '90 en '00 overleefd had - het was een paar keer op het randje.
In Devil in a Coma beschrijft hij hoe hij opnieuw aan de dood ontsnapte (in dit geval is de Engelse uitdrukking "cheating death" wel op z'n plaats) na een Covid-besmetting. Het zijn dagboekfragmenten van de dromen die hij had tijdens en na de coma waarin hij belandde, afgewisseld met gedichten.
Duister, donker, vol zelfbeklag, een vleugje spijt, arrogantie... Maar bovenal een rauw en eerlijk afscheid. Dag Mark.