Een Noorse familiesaga met de oorlog als achtergrond en hout als onderwerp.

Nadat de ouders van de driejarige Edvard omkomen in Frankrijk groeit hij op bij zijn opa in Noorwegen. Die was een Oostfrontstrijder in WO II waardoor hij wat buiten de gemeenschap woont. Als ook zijn opa sterft gaat Edvard op zoek wat er in 1971 is gebeurd, een zoektocht die hem naar Shetland en Frankrijk voert.

Dit verhaal voert ons naar beide grote oorlogen, waarbij duidelijk wordt dat deze diepe wonden maken die generaties lang nawerken. Je volgt de zoektocht van Edvard op de voet. Het wordt traag verteld, met veel aandacht voor de personages en hun drijfveren en ook voor de natuur. De liefde voor de ongereptheid van Shetland, voor de natuur en ook voor hout en de kundige bewerkers ervan, is dikwijls voelbaar.

Edvard sprokkelt het verleden samen met kleine puzzelstukjes, en hierdoor neemt de auteur de tijd om alle stukjes goed te beschrijven. Zo staat hij stil bij de slag bij de Somme in 1916, bij het verzet in Frankrijk in WO II en de repressie van de nazi’s. Ook staat hij stil bij het feit dat het soms beter is om de waarheid even niet luidop te verkondigen en bij de hardnekkigheid van op niets gebaseerde geruchten.

Het is een mix van een familiesaga, een oorlogsverhaal en een ode aan mensen die zich thuis voelen in de natuur en begaan zijn met de mensen rondom hen. Misschien soms wat traag, misschien wat te melig op het einde, maar een boeiend werk dat ik iedereen kan aanraden.

Een warm dekentje dat vraagt om mensen niet te snel te veroordelen.