liefde en trouw gemarineerd in alcohol

Luc Boudens (1960) schrijft verhalen (De tiendeprovincie, Vrijdag visdag), romans (Het zijn langedagen, Het lijden van De Jonge Werner) en poezie(Vrienden voor het leven, Betere tijden lachen ons toe).Op Eenzame Hoogte zijn derde roman gaat over een oudere kapitaalkrachtige man die in de ban komt van een jongere man die bij hem in komt wonen en zich zijn gevoelens en andere edele zaken toe eigent. Wat veelbelovend startte, leidt tot een helse neergang. Ook In De oogappel zijn de protagonisten een oudere en een jongere man. Maar hier liggen de verhoudingen wel wat subtieler. Leduc is een oudere man bij wie een jongere man (Fitou) is komen inwonen. Fitou is schrijver maar kampt met een stevige writersblock. Volgens hem werd alles al eens gezegd en dus heeft hij besloten zelf niks meer te vertellen. Doordat hij met een stevig drankprobleem worstelt heeft zijn geliefde hem verlaten. Aan deze verdwenen geliefde wil hij nog een liefdesbrief schrijven waar al zijn gevoelens van liefde en trouw, gemarineerd door de alcohol verpakt zitten. Fitou zou eigenlijk het werk van Leduc moeten vertalen en zelf moeten schrijven, maar daar komt niet veel van in huis. De dagen van het duo vullen zich met met veelvuldig cafébezoek, succulente etentjes die Fitou niet zo goed verteert (hij houdt het daarom bij sloten wijn en whiskey en hij eet alleen nog maar artisjokharten), ze maken samen een uitstapje naar Knokke en Parijs opgesmukt met kunstzinnige bezoekjes, Leduc begint een antiquariaat, en een hele resem katten moet vertroeteld worden en te eten krijgen. De oogappel is opgebouwd uit veel korte hoofdstukjes in een soort feuilletonvorm. De hoofdstukjes worden telkens door een droogkomische samenvatting ingeleid en Fitou geeft ook in elk hoofdstuk een episode van zijn ultieme liefdesbrief aan zijn ex prijs. Aangezien De oogappel opgedragen is aan de in 2017 overleden Henri-Floris Jespers, een belangrijke figuur in het artistieke leven van Antwerpen, en Boudens een goede vriend van hem was, heeft het boek de nodige tristesse maar wordt de nostalgische sfeer opgefleurd met heel bijzondere humor. De omslagillustratie Le chat noir van de Belgische avant-garde kunstenaar Marcel-Louis Baugniet geeft het verhaal de juiste berging.