Indringend
De ondergrondse zon. Door: Andrea Lundgren.
De ondergrondse zon deed me wat denken aan Sjablone van Malin C. M. Rønning, ook uitgegeven door Uitgeverij Oevers. Beide boeken delen een broeierige sfeer, een onderhuidse spanning, een duisternis én een lichtheid.
Lundgren vertelt het verhaal van Mela: een eenzaam, er niet echt bijhorend, ergens onderweg in het leven getraumatiseerd meisje dat opgroeit tot een jonge vrouw die nog steeds worstelt met eenzaamheid en trauma’s en ondertussen ook met alcohol, depressie, rouw en medicatie.
Klinkt allemaal heel donker en grauw en dat is het ook. Maar toch slaagt Andrea Lundgren erin om je verder te laten lezen, wat geen evidentie is want verschillende tijdlijnen lopen door elkaar heen, soms lees je plots over iets waar je nog geen weet van hebt en wat een paar pagina’s later dan wel aan bod komt; verwarrend. Je blijft lezen omdat Mela een boeiend personage is dat onder je huid kruipt. De kracht en schoonheid van de natuur en de poëzie die het proza soms onderbreekt maken de leeservaring aangenamer.
Mela laat je niet los, ook niet als je het boek al uit hebt. Een heel indringend boek, voor de liefhebbers.
