de kleine verhaaltjes en de grote drama's uit de dorpsgemeenschap
Citaat: "De hel van toen werd jaarlijks in stilte op het kerkhof herdacht, maar hij wist dat het werkelijke herdenken hier plaatsvond. De enige manier om het te verwerken was door het te verdrinken."
De Kleenex kronieken is het verrassende romandebuut van Neske Beks, de dochter van een Vlaamse moeder en een Gambiaanse vader die vanaf haar drie weken opgroeide bij een Vlaams arbeidersgezin. Ze volgde de toneel- en kleinkunstopleiding Studio Herman Teirlinck te Antwerpen en vestigde zich vervolgens in Amsterdam, waar ze werkt als theater- en documentairemaker. Begin 2011 maakte ze haar regiedebuut met de filmdocumentaire Eigen Volk. Haar tweede film Mookie won prijzen in onder andere Mexico en Italië. Over zichzelf zegt Neske dat ze een storyteller, een verhalenverteller is die bij elk verhaal het juiste medium kiest.
Neske Beks maakt met De Kleenex-kronieken haar debuut als schrijfster. De Kleenex-kronieken is een familie- en dorpskroniek die inzoomt op het leven van Priscilla, een half-Senegalees, half-Vlaams meisje dat opgroeit in een benauwend milieu van Mortsel Oude God, een dorp met een chronisch tekort aan vrouwen en een coiffeur op iedere hoek, en twee fabrieken een van Kleenex en een van Alken Maes bier. Het geheel is een volks verhaal verteld door een klein zwart meisje in de taal van een kind. Maar het kind groeit op en haar taal groeit mee.
Midden in het dorp ligt een ingestorte brug als een open wond, een stille getuige van het friendly fire dat er op 5 april 1943 plaatsvond. En vlak bij die brug woont Priscilla. Dat 'friendly fire'? een verkeerd gericht presentje van de geallieerden, verwoestte de stad en er vielen 936 doden en 1342 gewonden. Meer dan dertig jaar later zijn de trauma's rond deze nachtmerrie noch duidelijk merkbaar in de stad. Met Toussaint, de begrafenisondernemer, praat Priscilla heel veel over de dood, want Toussaint was niet alleen overlevende van dat gruwelijke bombardement, hij wast ook lijken en maakt ze op voor hun laatste reis. Met Toussaint krijgt Priscilla een hele goede band en hoe meer Priscilla vertelt over Toussaint des te beter we daar kunnen inkomen en des te beter we ook de kleine verhaaltjes en de grote drama's uit de dorpmeenschap leren kennen.
Neske Beks heeft een fantastische invalshoek gevonden om haar verhaal te laten vertellen. Het is eigenlijk een heel droevig verhaal dat springlevend mooi wordt door het prachtige taalgebruik en de originele humor van de auteur.
Synopsis
Wederwaardigheden van een meisje, haar Senegalese moeder, Vlaamse vader en het Belgische dorp met een traumatisch oorlogsverleden waarin ze opgroeit.