Boeiend!

De jaren. Door Annie Ernaux.

De wereld redden. Mijn wereld redden. Vasthouden aan wat geweest is. Bewaren om niet te vergeten. Ik doe dat door elk jaar een schoendoos met souvenirs te vullen (tickets, flyers, kassabons,… ). Ernaux deed dat door De jaren te schrijven.

Ze begint in 1941 en gaat door tot het heden. Hoewel ik pas in 1979 ben geboren, en niet zoals Annie in Frankrijk woon, herkende ik veel. Vanaf pagina 1 ben ik beginnen onderlijnen en daar ben ik niet mee gestopt.

De jaren is niet de autobiografie van Ernaux maar van ons allemaal. Door het inzoomen op foto’s uit haar familie-album, laat ze ons terugkeren in de tijd. Ze duikt in haar persoonlijke herinneringen en zoomt daardoor meer en meer uit naar de politiek, de mode, de rechten van vrouwen, nieuwe (seksuele) mores, de laatste must-haves,…maar bovenal vangt ze de toon van de samenleving, de onderhuidse gevoelens van ons allemaal. Die plaats- en tijdsgebonden blijken, meer nog dan individueel en persoonlijk.

L’été indien, de iPod, het buitentoilet, partnerruil, wargames, Virginia Woolf, Blédina-babyvoeding,… niets is te groot of te klein om accuraat en messcherp geanalyseerd en gecatalogiseerd te worden. De jaren is de geschiedenis van een leven, door de ogen van één vrouw (maar wat voor één) maar met een mondiale blik van bovenaf. Ze schrijft nietsontziend, loepzuiver en vol liefde, om te redden.

Blij dat dit boeiende boek eindelijk vertaald is!