lezers boeien maar ook te deprimeren

Citaat: "Ik heb het gevoel dat ik het Yacoubian bezit. Ik ben de oudste bewoner ervan. Ik ken er iedereen en elke vierkante meter van. Het grootste gedeelte van mijn leven heb ik erin gewoond. Ik heb er mijn mooiste dagen in beleefd en ik heb het gevoel dat mijn en haar leven met elkaar samenvallen. Op dezelfde dag dat het gebouw instort of dat er iets mee gebeurt zal ik sterven. "

Het Yacoubian, een building in het hartje van Caïro, eens de trots van de rijke burgerij, begint flink af te takelen. Het gebouw herbergt nu huurders uit diverse lagen van de bevolking zoals onder andere een corrupte zakenman, de zoon van de portier die om zijn nederige afkomst niet in zijn examen van politieagent slaagt, een homoseksuele hoofdredacteur van een krant en een mooi meisje dat hogerop wil en daarvoor tegen wil en dank haar vrouwelijke charmes dient te gebruiken.

Deze roman die voor Egyptische normen heel open over politieke corruptie, islam extremisme, homoseksualiteit en erotiek handelt, werd overal ter wereld op mum van tijd een cultroman. De Egyptenaren zelf waren Alaa Al Aswana echter niet zo erkentelijk voor zijn werk dat ook al verfilmd werd.

De auteur mixt net als die andere beroemde Egyptenaar, Nagieb Mafoez, de Westerse en de Arabische cultuur in één. Zijn verhaaltechniek doet heel sterk denken aan de typisch Egyptische feuilletons uit de jaren zestig en zeventig, waar Arabische huisvrouwen bij wegsmolten. Wat de inhoud van het verhaal betreft zit hij heel duidelijk op de progressief Westerse toer.

Ala Al Aswana is een goed schrijver die zijn personages stevig in de hand houdt en ook over een fenomenaal observeringsvermogen beschikt. Net als Tahar Ben Jelloun weet hij zijn lezers te boeien maar ook te deprimeren. Het kippenvel stond op mijn armen toen ik deze heel aparte roman achter de kiezen had.