een heel boeiend maar ook zacht boek

Soms bukte hij, nam wat aarde in zijn hand en bleef er zo mee zitten, en de aarde leek wel te leven tussen zijn vingers. Hij was tevreden wanneer hij daar zat. Af en toe dacht hij aan wat hij in zijn hand had en aan zijn gedegen doodkist. En de aarde wachtte vriendelijk en zonder haast totdat hij tot haar zou komen.

Pearl Buck, de Amerikaanse zendelingendochter die haar halve leven in China woonde, kreeg in 1938 de Nobelprijs voor haar 'waarheidsgetrouwe beschrijving van het boerenleven in China'. Ze was de eerste Amerikaanse vrouw die deze grote onderscheiding kreeg. Zij schreef meer dan zeventig boeken maar De goede aarde uit 1931 blijft toch haar grootste werk.

Gedurende zes jaar zorgt Wang Lu, na de dood van zijn moeder, voor zijn veeleisende vader.

Wang Lu is een ongeletterde jongeman die het hard werk op het land moet combineren met de zorg van het huishouden. Hij is dan ook blij wanneer hij een vrouw mag trouwen. De vrouw is niet mooi en introvert, omdat ze in het verleden als slavin van welstellende heeft gewerkt. Ze werkt goed in het huis en op het land. Ze verandert het huis in een warm nest en Wang Lee voelt zich geborgen bij haar. Samen met haar bouwt hij een goed leven op en door hard werken kunnen ze grond kopen om te bewerken. Des te meer grond hij kan kopen des te gelukkiger hij zich voelt. Door hard werken kan hij zich meer en meer land aanschaffen en verandert zijn status ook van arme boer naar groot grondbezitter.

Pearl Buck koestert het personage van Wang Lu. Ze schetst hem als een man van vlees en bloed met zijn goede en zijn minder goede kanten, die drie vrouwen in zijn leven had en vele kinderen, maar uiteindelijk het meeste van zijn grond hield.

. Het is prachtig hoe ze heel zijn leven schetst van ambitieuze jongeman tot welgestelde oude man. Ze doet dat heel mild en met veel sympathie voor haar personage.

Vele dagen lang trok hij elke dag naar het land. En weer bracht het land hem genezing, terwijl de zon op hem neerscheen en de warme zomerwinden hem in rust en vrede hulden.

De goede aarde is een heel boeiend maar ook zacht boek. Persoonlijk vind ik het ook altijd geweldig, dat wanneer ik de laatste zin van een boek lees ik daar graag met iemand zou willen over praten omdat het zo bijzonder is….En zo een boek is De goede aarde zeker en vast.