Je leert veel over dat politiek, artistiek en sociaal turbulente tijdperk in Parijs

https://www.youtube.com/shorts/I2euirRUURE

Het portret van de “Mona Lisa” met de dubbelzinnige glimlach, geschilderd door Leonardo da Vinci aan het begin van de 16e eeuw is nu wereldberoemd. Kunstkenners weten ook dat dit schilderij in augustus 1911 door de Italiaanse kunstschilder Vincenzo Peruggia (1881-1925) uit het Louvre in Parijs werd gestolen en pas in december 1913 werd overgedragen aan de directeur van de Uffizi in Florence. Maar had Peruggia het al die tijd echt verborgen gehouden? Is het schilderij, dat inmiddels weer in het Louvre hangt, daadwerkelijk echt of is het slechts een perfecte kopie van Pablo Picasso?

Schrijver Tom Hillenbrand (51) onderzoekt deze vragen in zijn roman Die Erfindung des Lächelns: De gestolen glimlach.

Gelukkig weet niemand het exacte antwoord, wat de auteur ruim 500 pagina's de gelegenheid geeft om zich te verdiepen in een vermakelijke mix van feiten en fictie. Dit wordt voor hem vergemakkelijkt door het feit dat de diefstal van de Mona Lisa plaatsvond in Parijs tegen het einde van de Belle Époque – de tijd waarin in Parijs, het centrum van de Europese wereld, bon vivants en beeldende kunstenaars van over de hele wereld elkaar ontmoetten in kunstenaarscafés op Montmartre en in de Opéra Garnier of op decadente grandes fêtes in het Bois de Boulogne en in met absint doordrenkte kroegjes op de Place Pigalle.

In de roman van Hillenbrand steelt de Italiaan Vincenco Peruggia het schilderij van de “Mona Lisa” uit het Louvre, dat destijds slecht werd bewaakt. Commissaris Juhel Lenoir krijgt de opdracht om de “Mona Lisa” te vinden. In het kader van zijn onderzoek maken we kennis met de 30-jarige schilder Pablo Picasso (1881-1973) tijdens zijn kubistische fase en zijn vriend Guillaume Apollinaire (1880-1918), een in Rome geboren dichter en kunstcriticus van Italiaans-Poolse afkomst.

Het is niet alleen leuk om de roman “De uitvinding van de glimlach”, geschreven in een ontspannen toon, te lezen als een onderhoudende misdaadroman. Tegelijkertijd leer je veel over dat politiek, artistiek en sociaal turbulente tijdperk in Parijs, vol optimisme over het nieuwe, snelle tijdperk van onze moderniteit.

Hillenbrands mix van goed onderzochte feiten en fantasierijke fictie is zeker de moeite waard – al is het alleen maar voor het beste entertainment.