De kunst van de eenvoud
Piet Pienter en Bert Bibber, De Geniale Soepselder, door: Pom - Charles Cambré - Marc Legendre
De kunst van de eenvoud.
1995, het jaar waarin het laatste album van Piet Pienter en Bert Bibber, Susan bij de Knobbelgilde, verscheen. 26 jaar geleden dus dat Pom ons een laatste staaltje van zijn vakbekwaamheid schonk. Moest de stripliefhebber zolang op zijn honger blijven zitten? Zeker niet! Als fan van het eerste uur herlees ik regelmatig één van zijn 45 albums en kon ik telkens weer (bulder)lachen met de typische ‘Pomaanse’ humor. Op Zijn 75ste ging Pom met pensioen waardoor er geen nieuwe avonturen meer verschenen; na zijn dood in 2014 werd de typisch Vlaamse reeks met Piet, Bert en Susan voor velen dan ook een afgerond geheel.
2021, en terug van weggeweest: Piet Pienter, Bert Bibber en Susan. Een twijfelachtige Gino Cipolla brengt een boek uit over het leven van een soepselder. Wanneer deze wordt ontvoerd gaan de poppen aan het dansen. Onze vrienden en alle oude getrouwen duikelen in een knotsgek avontuur dat bol staat van wilde achtervolgingen.
Uit liefde voor de stripklassieker brengen Charel Cambré en Marc Legendre Piet Pienter en Bert Bibber terug tot leven. Verwacht geen zelfde eenvoudige Pom-tekenstijl noch alternerende rood-blauwe pagina’s. Cambré en Legendre laten enkel de gekende hoofd- en nevenpersonages (Commissaris Knobbel, professor Kumulus en Stanske, Theo Flitser, en vele anderen) acteren in het holderdebolder-verhaal De Geniale Soepselder. Misschien ligt het aan de huidige tijdsgeest dat het soort grappen als ‘wij-klappen-niet-wij-kloppen’ minder wordt aanvaard maar constant voel je dat zowel tekenaar als schrijver proberen (iets wat enkel Pom zo meesterlijk kon neerzetten) een spitsvondige humor te brengen. Het gemis van de kunst van de eenvoudige lijn, compositie en tekst is een constante in dit stripverhaal.
Ongewild en onwetend heeft Pom de lat heel hoog gelegd voor wie ook maar wil trachten zijn levenswerk verder te zetten. De Geniale Soepselder mag je dan ook eerder beschouwen als een hommage dan een nieuw album nummer 46. Desalniettemin is het voor jonge lezers een verfrissend verhaal dat de deur opent om het ‘oude’ werk van Pom te ontdekken.