Amusante debuutroman

Ik las De familietrofee, interessant én vermakelijk, op één dag uit. Björn Joos heeft zijn ervaring in de videogamesindustrie knap verwerkt in deze debuutroman, en dat voel je als lezer.

“Het wordt een unieke ervaring, echt. Je zult jezelf verliezen in een wereld die velen als nep beschouwen.”

David is een man die van structuur en voorspelbaarheid houdt. Maar zowel zijn huwelijk met Melanie als zijn carrière zitten een beetje in het slop. Terwijl Melanie nachtdiensten draait als verpleegster, zoekt David afleiding in de virtuele wereld. Met zijn VR-bril duikt hij graag in het videogame Mundis, waar er iets moois tussen hem en Lauren ontstaat. David lijkt zelfs lessen te trekken uit zijn virtueel leventje en dit zorgt aanvankelijk voor een positieve, en ook wel bizarre, wending in zijn echte leven. Maar een onverwachte ontmoeting brengt alles aan het wankelen.

“Moest ze zich zorgen maken over zijn geestelijke gezondheid, over zijn obsessie met zijn avatar, over die virtuele wereld waarin hij zich zo thuis leek te voelen?”

Björn Joos heeft zijn personages en situaties overtuigend uitgewerkt. Voor sommige lezers zit er waarschijnlijk wel iets herkenbaars in de relatie met de schoonouders, het leven in een dorpje, de kinderwens van Melanie,… Dit vermakelijke verhaal bevat ook voldoende spanning. Wat gebeurt er als de scheidingslijn tussen de twee werelden van David begint te vervagen? Zelfs als je weinig of geen affiniteit met games hebt, toch is ook dit gedeelte duidelijk in beeld gebracht. Op een subtiele manier snijdt Björn Joos belangrijke thema’s over de geneugten en de gevaren van de digitale wereld én de realiteit aan. Fraude, de maakbaarheid van de mens, waarom we soms liever in een fictieve wereld vertoeven, relaties, onderscheid tussen feit en fictie, onze ware identiteit,… Dit wordt allemaal op een luchtige manier verpakt in De familietrofee. Knap gedaan! Ook een pluim voor Jirka De Preter voor het ontwerp van de kaft, zo passend bij de identiteit(en) van het hoofdpersonage. De betekenis van de titel wordt ook al snel duidelijk en deze loopt als een rode draad door het verhaal. Ik heb alvast genoten van dit opmerkelijke debuut en kijk zeker uit naar meer werk van Björn Joos.

“Maar verliefd op een avatar? Wie kon zo wanhopig zijn? Nieuwsgierig naar de persoon achter de avatar, dat wel. Dat was toch niet meer dan menselijk?”