De zoektocht naar de moordenaar die er niet geweest kan zijn

Craven wil in de eerste plaats een spannend verhaal vertellen. De schrijfstijl is klassiek: een chronologisch geschreven verhaal, verteld vanuit het standpunt van de rechercheur, geschreven in een nuchtere stijl, met korte zinnen en korte hoofdstukken die telkens eindigen op een cliffhanger, zodat je na elk hoofdstuk besluit om nog niet te stoppen met lezen maar nog één hoofdstukje verder leest. En na dat hoofdstukje nog eentje en daarna nog eentje...

Washington Poe is de extreem gedreven rechercheur met een zwaar verleden, die liefst alleen is, slechte eetgewoonten heeft, zich niet aan de regels houdt en lak heeft aan autoriteit, maar de beste is in zijn vak. Tilly Bradshaw is zijn assistente, superintelligent, een toonbeeld van kinderlijke eerlijkheid maar sociaal onhandig. Vrij clichématige figuren, maar de vertelstijl is zo vlot en humorvol dat het niet storend is.

De spanning is er vanaf de eerste pagina en zal niet verdwijnen. Je kan de boeken met Poe en Bradshaw in volgorde lezen, maar het is zeker niet noodzakelijk. De botanist is het vijfde deel in deze serie, maar het kan zonder probleem als eerste worden gelezen.

De hoofdpersonen zijn weliswaar superhelden, maar het blijft toch binnen de perken. Craven is Engelsman, geen Amerikaan, hij overdrijft met stijl en waardigheid, zodat je het allemaal graag wil blijven volgen. Het aantal personages blijft beperkt, zodat de auteur hen kan uittekenen als mensen met hun eigenheden en gevoelens. De dialogen zijn vlot en humor is nooit ver weg.

Er worden heel wat thrillers geschreven, maar boeken van dit niveau zijn uitzonderlijk. Probeer het maar, maar je zult zien dat stoppen met lezen niet eenvoudig zal zijn. Er zal telkens nog één hoofdstukje zijn dat je wil lezen.