Originele kijk op het levensverhaal in de oorlog van een jong meisje

Een originele kijk, omdat het verhaal verteld wordt door de dood.

Het meisje is jonge tiener die wees wordt, doordat de moeder opgepakt wordt in de jaren dertig met als beschuldiging: communist. Bij de verhuis ziet ze haar broertje sterven, en dit trauma zal ze ook meenemen.

Ze komt terecht bij een pleeggezin die tijdens de oorlogsjaren een joodse man in huis verborgen houden. Deze man zal voor haar een cruciale rol spelen. Zij heeft ook het geluk dat de man van het koppel zo toegewijd is dat hij haar leert lezen. Dit geeft voor haar een voldoening waar ze in haar verdere korte leven voordelen uit kan halen. Natuurlijk moet de titel verklaard worden door het feit dat er geen geld is en zij op verschillende manieren boeken moet zien te bemachtigen.

De dood vertelt dit lange verhaal zodat je de pijn en moeilijkheden van die periode soms te overduidelijk uitgelegd voelt. Spijtig genoeg is het niet altijd de dood die vertelt, maar komt de verteller er tussen met te vertellen wat de dood al zou weten over de toekomst van iemand. Dit stoorde mij wel gedeeltelijk.

Het verhaal is lang en de originaliteit zwakt hierdoor wel wat af, naar mijn mening.