ten onder gaan, niet als geheel, maar stuk voor stuk, aan hun isolement.

Damon Galgut: De belofte. (The Promise). Vert. Rob van der Veer. Querido, 318 blz. 2021Damon Galgut (Pretoria, 1963)
schreef zijn eerste boek A Sinless Season toen hij zeventien jaar oud was.Zijn roman In a Strange Room (2010) stond op de shortlist van de Man Booker Prize. De roman The Quarry werd in 1998 verfilmd door onze Belgische Marion Hänsel.Galgut wist mij helemaal te verbluffen door zijn Roman De Goede Arts uit 2003, eveneens genomineerd voor de Bookerprijs, waarin twee artsen centraal staan. Wanneer de net afgestudeerde en idealistische Zuid-Afrikaanse arts Laurence Waters zich aanmeldt bij een afgelegen, verwaarloosde kliniek voor de inheemse zwarte bevolking, is zijn oudere en uitgebluste collega Frank achterdochtig. Deze bevlogenheid van Laurence heeft Frank in de loop der jaren samen met zijn onschuld verloren. Ook de andere collega’s benaderen Laurence met ontzag maar vooral ook met wantrouwen. Omwille van het werk maar ook uit eenzaamheid benadert Frank zijn nieuwe collega met een voorzichtige en stroeve vriendschap. Ook buiten het ziekenhuis in de naburige stadje is de sfeer gespannen. Schimmen uit het verleden, vooral het apartheidsregime, bezorgen Frank een heel ongemakkelijk gevoel.Ook Galguts roman The Promise (2021) haalde de shortlist van de Man Booker Prize en won deze keer. Het boek verscheen in het Nederlands als De belofte. Deze roman brengt de teloorgang van een blank gezin tijdens de overgang van Zuid-Afrika uit de apartheid in kaart. Het begint in 1986, met de dood van Rachel, een 40-jarige joodse moeder van drie kinderen op een kleine boerderij buiten Pretoria. Het drama van de roman draait om een belofte die haar Afrikaner echtgenoot, Manie, aan haar deed voordat ze stierf, afgeluisterd door hun jongste dochter, Amor: dat Manie hun zwarte meid, Salome, de rechten zou geven over het achterhuis dat ze bewoont. Nu Rachel dood is, is Manie het blijkbaar vergeten en wil hij er niet aan herinnerd worden. Ook zijn onverdraagzame familie, negeert Amor's koppige aandringen dat Salome haar huis zou moeten bezitten. Damon Galgut maakt er een indrukwekkende familiesaga van gekoppeld aan een nationale geschiedenis en maatschappijkritiek als bestanddelen. De belofte is gecomponeerd rond het sterven van vier familieleden: vader, moeder, Astrid en Anton. Tussen hun overlijden ligt telkens een periode van ongeveer zeven jaar; in de tussentijd is het grote verhaal van Zuid–Afrika steeds ingrijpend veranderd. Elke keer komen de overgebleven gezinsleden voor de begrafenis terug naar huis, en krijgen onderliggende conflicten de kans om verder op te lopen of zelfs tot een uitbarsting te leiden. Op het moment dat het boek begint, betekent de Zuid-Afrikaanse wet dat Salome het eigendom niet kon bezitten, zelfs als Manie dat zou willen; en tegen het einde betekent het door de staat herontworpen idee van rechtvaardigheid dat er een eerdere historische claim op het land is - met andere woorden, Salome zou het huis kunnen krijgen en toch worden uitgezet. In De belofte bewijst Galgut andermaal wat voor goede stilist hij is. De belofte is een hartverscheurende tragedie over familieleden die ten onder gaan, niet als geheel, maar stuk voor stuk, aan hun isolement.