Leven kun je leren

CONFITUURWIJK. Femke Vindevogel. ***°

Je zou geboren moeten kunnen worden zonder ouders die je verpesten.

Een gedachte van Marie, een jonge twintiger, die zowel moeder als vader aan zelfdoding verloor.

Ze wil voor iedereen zorgen. Ze wil iedereen redden. In haar jaszak stoppen.

Zorg vragen of aannemen is een ander verhaal. Van de liefde, die te dichtbij komt, is ze bang. Maar het verlangen ‘rommelt in het gat achter haar ribben’. Het gemis ook. Die twee lijken verdomd hard op elkaar.

Dan zijn er nog de herinneringen die op haar vel zitten. Heimwee naar het huis van haar jeugd, al was er dat een ‘met haken en ogen’…

Noodgedwongen verhuist ze na de dood van haar vader naar een achterafwijk. De bewoners zijn rauw, onbehouwen, met een serieuze hoek af. De ruwe bolsters met daaronder het hart van peperkoek. Hoewel ze waarschijnlijk levensecht geportretteerd zijn, komen ze wat karikaturaal over bij momenten. Soms vind ik het allemaal ‘te’. Mogelijk omdat ik, overbeschermd opgevoed, me heel onwennig tussen hen zou voelen. Toch blijft het gevoel dat het verhaal dieper zou doorgedrongen zijn moest het iets minder overspoelend geschreven zijn.

Het verhaal is rijk aan thema’s, ontegensprekelijk het leven zoals het is (daar, en wellicht overal), maar het zit allemaal erg dicht op elkaar. Er zijn weinig rustpunten. Je kunt je natuurlijk afvragen of dat moet. Nu moet alles achteraf bezinken. In die zin positief, want het wil zeggen dat het verhaal je ook niet loslaat…

Enerzijds is er een opeenstapeling van drama, persoonlijk en in de wijk, waarbij je kopje onder dreigt te gaan. Daartegenover staat het dagelijks leven. De dag doorkomen, de kat aaien, een waterlek dichten, het weer…

Ook de tijd maakt rare sprongen. De auteur heeft het de lezer, maar ook zichzelf daarmee niet gemakkelijk gemaakt. Vaak is de beeldtaal origineel en sterk, op andere momenten ook weer te. Een te copieus feestmaal waarbij de aparte smaken verloren dreigen te gaan in het teveel.

Het verhaal groeit wel naar de climax van een herkansing. Als Marie genoeg geoefend heeft in nee leren zeggen en luisteren naar haar buikgevoel.

Hoe dan ook nieuwsgierig naar meer.

Drie en een halve ster dus.