Meeslepend
Beest. Door Ane Riel.
Beest valt onder de noemer: spannende boeken. En spannende boeken lees ik niet. Maar het is ook al een literaire thriller genoemd. En literaire boeken lees ik wel. Twijfel dus. Op de een of ander manier bleef het boek aan me trekken dus begon ik er toch in. Eventjes met lichte tegenzin maar al snel helemaal verslaafd. Ik heb het in 24 uur uitgelezen, elke vrije minuut benut.
Eigenlijk zou ik het nu al opnieuw moeten lezen want ik ben er zo snel doorheen gegaan (ik kon niet anders) dat ik ongetwijfeld pareltjes van zinnen heb gemist. Riel schrijft vlot en meeslepend maar ook poëtisch mooi en ontroerend. Het verhaal van de kleine, supersterke Leon en zijn mama Danica grijpt je bij de keel. Danica heeft alles over voor haar kind, wil het koste wat kost beschermen. Maar hoe en tot welke prijs? Aan vader Karl heeft ze niet veel, gelukkig is daar Mirko, de buurjongen. Oorverdovend verliefd op Danica en de beste vriend van Leon.
Aan alles voel je dat er ergens iets mis moet gaan, ondanks de liefde tussen de mensen en de schoonheid van de natuur sluipt er continue een donkere schaduw over alles heen, een schaduw die de lezer een beklemmend gevoel geeft. De afwisseling tussen heden en verleden geeft het boek nog meer vaart en drijft de spanning nog hoger op.
Beest is een boek over liefde en lust, over graag zien en onmacht, over wel willen maar niet kunnen, over ouders en kinderen, over vriendschap en de tol van het lot. Wie is er schuldig en waaraan? Beest grijpt je bij de keel, wekt tranen en hartkloppingen op en laat je niet meer los. Gigantisch mooie pageturner die vraagt om een tweede lezing en smeekt om een verfilming.
