Ontroerend

Beer en het fluisteren van de wind. Tekst en illustraties: Marianne Dubuc.

Beer doet me denken aan Mevrouw Das in één van de vorige boeken van Dubuc (Boven op de berg): een eenling die vastberaden op pad gaat maar toch overal waar hij komt vrienden maakt. Daar hou ik van.

Beer en het fluisteren van de wind gaat over Beer (wat had u gedacht) die alles heeft om gelukkig te zijn maar het toch niet (meer) is en daarom besluit alles achter te laten, op zoek naar geluk. Een soort van Eten, bidden, beminnen maar dan in prentenboekversie en zonder het bidden en beminnen. Of u moet net als ik liefde voor de natuur ook als beminnen zien.

Dubuc schrijft en tekent heel vlot, open, eenvoudig en bezield. Haar liefde voor de natuur spat van elke pagina. Beer en het fluisteren van de wind is een kinderboek maar het is ook heel gepast voor volwassenen. Het is poëtisch, filosofisch, meditatief. Een soort van zelfhulpboek, voedsel voor de ziel. En voor kinderen is het prachtig verteld en getekend. Een spannend avonturenverhaal dat gegarandeerd tot mooie dromen leidt, bij voorlezing voor het slapengaan.

Een aanrader voor jong en oud met een hart dat verwarmd wil worden.