Geen plaats voor alleen zijn, verdriet of het gevoel van mislukking
Met ‘De Helaasheid der Dingen’ en ‘Godverdomse dagen op een godverdomse bol’, kende Dimitri Verhulst een ongemeen succes.
Zijn werk is meestal een aanklacht tegen de consumptiemaatschappij en platvloersheid genoteerd in wat onderbroeken jargon!
Zijn laatste werk Bechamel Mucho is een verhaal dat laat zien hoe krampachtig in de samenleving wordt geprobeerd om zorgeloos te zijn. Er is geen plaats voor alleen zijn, verdriet of het gevoel van mislukking.
Alex is een aan lager wal geraakte ondernemer. Hij had ooit het briljante idee om heel exclusief kwaliteitskaas te maken van… moedermelk! Het loopt helemaal fout en op de vlucht voor schuldeisers, deurwaarders en een nymfomane vriendin belandt hij berooid en gescheiden op het vakantie-eiland Mallorca. Als veertiger eigenlijk een beetje te oud voor de job van animator beschrijft hij de vrouwelijke klanten en vooral wat hen naar het hotel heeft gebracht.
Bechamel Mucho speelt zich af in een Spaans clubhotel waar de levensverhalen en dagdagelijkse beslommeringen van een handvol hopeloze personages samenkomen. Letterlijk samenkomen in één personage, animator Alex.
Dimitri Verhulst weet op grappige, vaak sarcastische manier een verhaal aaneen te breien. Een verhaal zo vlot, dat maar door en door en door gaat. Een verhaal dat mij als lezer helemaal wist te overrompelen. Hoewel er veel humor aan bod komt, voel je onderliggend een duidelijke boodschap. Hard, kwetsbaar, cynisch en met momenten ook wel best zwartgallig en platvloers.
Synopsis
De gasten van een Spaans clubhotel beleven een schijnbaar een zorgeloze zomer. Allen hebben echter een eigen verhaal, en allemaal willen ze één man: de animator van het hotel. Hij moet aan het eind van het seizoen beslissen wat hij gaat doen, of eigenlijk: wie hij wil zijn.
