...en cavia's

Als ik zeg dat zoveel passages uit dit boek zo herkenbaar zijn, verraad ik veel over mezelf. ...Zou je kunnen denken. Maar de auteur is 36 en een vrouw. Ikzelf ben 63 en een man. Tweemaal het omgekeerde (ja, ik zie cijfers in àlles, maar dat is een ander verhaal).

Laagje na laagje pelt Spit de geschiedenis van haar lichaam en die van haar omgeving bloot, met alle daaraan gekoppelde letsels en ongemakken, en ze komt tot ontdekking dat er niet veel overblijft. Wanneer die omgeving is blootgelegd, resteert er enkel een onvermogen tot communicatie.

Zei ik dat het herkenbaar is? Vrouw, 36 en man, 63. Jawel. Maar zet er net zo goed vrouw, man, non-binair, 15 of 73 bij. Het herkenbare zit in het rauwe, het universele. Het zoeken naar liefde. Het willen verdwijnen als je die liefde niet vindt, als je je niet gezien voelt.

Een uniek boek dat de sleutel biedt om je geheime kamers te (durven) openen.