Stadslezer in de kijker: Tine Dew: "Lezen en de wereld mag dan even zijn wat het is"

Op jouw profiel als stadslezer bij Antwerpen Leest staat als tagline: Wandering Around, ...Wondering. Waarom koos je dat?

Dat komt in een liedje van Tool, een metalrockband. Die blijven goeie muziek maken. En verwonderd rondkijken is wat ik het liefst doe.

En als je dat dan brengt naar boeken, hoe komt dat dan terug in je lezen, in je boekkeuze?

Ik vind het heel leuk om boeken te lezen die mij iets bijbrengen. Dus vaak een mix van fictie en non-fictie, wat niet zo evident is. Die verwondering, iets bijleren, meegevoerd worden. Voor mij is lezen ook een beetje escapisme, echt even tijd voor mezelf, geen zorgen maken en verdwijnen in een verhaal.

Je schreef in je profiel ook dat je het fantastisch vindt om te snuisteren in de bibliotheek en dan zien wat op je pad komt.

Er zijn veel boeken die passeren op Goodreads of waarvan mensen me zeggen dat ik die zeker moet lezen. Die hou ik dan wel in mijn achterhoofd, maar ik vind het heerlijk om zonder lijstje te snuisteren en zien wat me opvalt, wat me op dat moment aanspreekt.

En is dat altijd de bibliotheek of is dat ook boekhandel?

Dat is veel in de bibliotheek, ik denk dat ik zeker om de twee weken ga. Maar ik schuim ook regelmatig, maandelijks ofzo, straatbibliotheekjes en boekenkastjes af. In Berchem ken ik er vrij veel en die vul ik dan ook regelmatig aan. Ik vind dat een supertof initiatief. En dan zelf boeken wisselen die je nog hebt liggen.

Kom je daar goede dingen tegen?

Je moet wel chance hebben. Ik vond bijvoorbeeld een erg mooie editie van de klassieker Animal Farm en ontdekte zo ook het interessante boekje Morele ambitie van Rutger Bregman. Op Facebook zijn er ook veel weggeefgroepen, waar mensen spullen gratis weggeven in plaats van ze dus weg te gooien. Ik ben al een paar keer stapels boeken gaan halen die anders in de vuilbak zouden belanden. Boeken weggooien is zo'n zonde. Ze weggeven, binnen- brengen bij de kringwinkel of plaatsen in zo'n straatbibje is altijd nog een optie. Ik koop zelf zelden boeken, daarvoor lees ik gewoon te veel. Dus ik ontleen, leen en geef weg. Boeken passeren in mijn leven en gaan ook weer verder...

Je leestips zijn altijd fijn om te lezen. Ik zocht er een rode draad in, is die er?

Ja, ik weet wat vooral wat ik niet lees. Romantische drama’s in liefdesrelaties enzo, dat kan mij echt niet boeien.

Wat mij ook opviel, vooral in titels: wegen en paden. Of ook: dieren, vissen, bomen, water.

Natuur, biologie, natuurwetenschap in het algemeen, ja dat klopt. Ik hou heel erg van boeken over dieren en natuur, en specifiek de verhoudingen daartussen. Ik werk in de drughulpverlening, de sociale sector dus. Ik heb psychologie gestudeerd, en ben veel met mensen bezig. Een wandeling in de natuur of een boek lezen over natuur of dieren, dat is iets dat mij ontzettend ontspant én interesseert.

En waar lees je dan?

Overal. Ik heb bijna altijd een boek bij. Ik lees tijdens pauzes van het werk. Op de trein, heerlijk om te lezen op een trein vind ik, in mijn zetel, in mijn bed. Maar het moet stil zijn. Ik ben een hele slechte lezer in die zin dat ik me niet goed voor prikkels kan afsluiten. Als er muziek opstaat waarin dat er gesproken wordt, gezongen wordt, kan ik mij niet concentreren.

Tool dus even niet. Lees je elke dag?

Normaal gezien wel. Dat is ook met periodes. Ik heb wel eens periodes met readingblokkages, dat je zo een maand niets vastpakt, maar dat is al lang geleden. Ja, ik lees wel elke dag. De laatste vier maanden echt veel.

En als je een leestip doorstuurt, wat heel fijn is, wanneer besluit je om dit te doen?

Het moet een leuk boek zijn, ik moet ervan genoten hebben. Drie sterretjes of meer. Ik ben nogal zuinig op sterretjes, vijf sterren is uiterst zeldzaam bij mij. Ik gaf laatst wel vijf sterren aan Braiding Sweetgrass van Robin Wall Kimmerer, vertaald als Een vlecht heilig gras. Ik check ook altijd of er eerder al een leestip van het boek is geschreven. Als dat al is gebeurd doe ik dat niet meer voor hetzelfde boek. Ik wil eigenlijk vooral mensen nieuwsgierig maken naar andere boeken.

We laten echter wel toe dat er meerdere tips over hetzelfde boek gegeven worden. Iedereen verwoordt het toch op zijn manier of heeft andere argumenten. En als een boek meermaals getipt wordt, dan zal dat ook wel zijn redenen hebben.

Bij mij komt er dan een sociaal of anarchistisch kantje. Dan denk ik, weet je wat? Laat het zijn. Dat heeft al genoeg aandacht gehad. Laat ons focussen op iets anders, wat ook die aandacht verdient.

Als je een leestip las die je aansprak of ergens een recensie, reserveer je dat boek dan in de bib?

Nee. Ik wil niet zitten wachten op een boek. Dat moet mij in de schoot vallen. Ik moet dat zien. Op een gegeven moment valt mijn oog erop in de bieb. En dan denk ik, ah ja, oké. Het is dan het toeval een plek geven. Dat zijn dan op dat moment cadeautjes. En ik ben heel slecht met verwachtingen. Mijn verwachtingen zijn altijd te hoog. Met boeken, over het leven. Of als ik uitkijk naar iets. Ik kan heel soms op restaurant gaan, ik doe dat niet veel, dat is iets speciaals, en dan verwacht ik er altijd te veel van. Dat is een beetje mijn valkuil.

Welke invloed heeft lezen op je gehad?

Dat weet ik zo niet. Als kind werd ik wel gestimuleerd door mijn ouders. Ik ging elke week naar de bibliotheek. In het lager en de eerste twee jaren van het middelbaar ook nog. En dan echt moeten beginnen studeren, dan is het bijkomend lezen het eerste wat wegvalt. Dan was er periode waarin ik vooral op vakantie las en dan barstte het opnieuw los tijdens corona.

Je zei dat je niet zoveel boeken in huis had, maar er zijn er wel een aantal. Welke blijven dan toch in de kleine boekenkast van Tine staan?

Een heel aantal boeken die ik nog moet lezen, de boeken van Piet Vroon die ik van mijn vader kreeg en de boeken die ik 20 jaar geleden zelf aankocht, onder meer enkele van Oliver Sacks. Oja en ook veel non-fictie over boeddhisme en hindoeïsme.

Er zijn ook boeken die mij niet liggen, die zich soms opdringen maar me niet aanspreken. Zelfs Nobelprijswinnaars. Bijvoorbeeld Ishiguro. Of ook Murakami... Al die drama’s en al dat melodramatisch gedoe. Echt waar. Terwijl het op zich schrijvers zijn die kunnen schrijven, dat is duidelijk. Maar dat magisch realistisch kantje dat er soms bij zit, is niets voor mij. Dan denk ik, geef me een boek over de bomen in het bos. Bijvoorbeeld, The Covenant of Water, Het verbond van het water van Abraham Verghese. Het is iets met water, bomen, de natuur. Misschien niet voor iedereen, het is ook een dik boek, niet echt super gemakkelijk. Het speelt zich af in Indië, over verschillende generaties heen. Het begint met een vrouw die jong wordt uitgehuwelijkt met een veel oudere man. Het is eigenlijk een familiekroniek en tegelijkertijd zit daar ook wel wat mysterie in. Die auteur is arts en er zitten veel medische, interessante ziektebeelden in. Fascinerend en supermooi geschreven.