“Rusten in het hoofd van de schrijver” - interview met Silvie Moors
foto (c): Maarten De Bouw
Silvie Moors is niet uit het literaire landschap weg te denken. Haar hart klopt voor mensen en taal. Ze was jarenlang bezieler van de literaire organisatie De Dagen en sinds 2020 werkt ze bij Bond Zonder Naam, waar ze haar verbindende werk verder zet. Op donderdag 20 oktober vertelt ze in bib Bist over de troost die literatuur kan bieden. Antwerpen Leest reporter Katja Verbeeck ging alvast met haar in gesprek.
Silvie, jij bent boekendokter. Moet ik me jou dan voorstellen met een doktersjas en schrijf je boeken voor in plaats van geneesmiddelen?
Ik ben onder andere boekendokter. Als ik op een bijeenkomst of een festival ben als boekendokter, dan heb ik wel een witte jas aan en dan zijn de literaire recepten de medicijnen. Ik luister naar de mensen, ik vraag hen naar de boeken die ze graag hebben gelezen maar ook waar ze ‘s nachts van wakker liggen. Ik moet een beetje zoeken naar wat die persoon op dat moment nodig heeft, welk boek op dit moment bij hem of haar zou passen en uit mijn eigen boekenkoker schrijf ik een voorschrift op een echt voorschriftenblaadje.
Wie is Silvie Moors verder nog?
Ik ben een mama van twee zonen, die ik ook het leesvirus probeer door te geven. Ik heb literatuur gestudeerd, Nederlands en Engels. Ik heb een hele poos gewerkt bij de organisatie die nu Iedereen Leest heet maar ik heb ook mijn eigen vzw gehad, De Dagen. Het accent lag op literatuur brengen naar kwetsbare plekken, samenlezen in de psychiatrie, ziekenhuizen en buurthuizen. In 2020 heb ik deze vzw stopgezet en ben ik begonnen bij Bond Zonder Naam. Samenlezen heb ik wel kunnen meenemen omdat één van onze pijlers verbinding is en samenlezen verbindt mensen met elkaar. Samenlezen biedt troost en is ook een middel tegen eenzaamheid. Het boekendokterschap is voor mij een manier om mijn liefde uit te drukken voor boeken en voor mensen.
Jouw hart klopt voor taal en mensen. Hoe kan je de twee mooi in elkaar laten overlopen?
Ik denk dat alle culturen verhalen delen en zo mensen verbinden. Samenlezen is daar ook een vorm van. We lezen verhalen, fragmenten en gedichten voor aan een kleine groep en delen dan gedachten en gevoelens. Altijd met bijzondere literatuur en altijd met aandacht voor kwetsbare plekken. Plekken waar schoonheid geen evidentie is.
Wanneer ben je met het project “boekendokter” gestart en wat is het doel hiervan?
Ik heb bibliotherapie leren kennen via The School of Live, dat is een organisatie uit het Verenigd Koninkrijk, opgericht door filosoof Alain de Botton. Bibliotherapie betekent dat je gelooft dat het lezen van bepaalde goeie boeken een therapeutisch effect kunnen hebben. Tijdens corona kon je gratis een 0800-nummer bellen en kreeg je mij of een collega als boekendokter aan de lijn. Dat was meteen het laatste project van De Dagen. Nu ben ik boekendokter naast mijn job bij BZN.
Werken boeken, lezen en verhalen dan therapeutisch?
Jazeker. Soms ben je als mens gewoon moe van je eigen gedachten of gepieker maar als je dan kan rusten in het hoofd van de schrijver of van één van de personages, kan dat echt helpend zijn. Het kan helend zijn om in een ander personage te kruipen. Boeken waarin alles goed gaat vind ik bijvoorbeeld geen leuke boeken omdat in het echte leven ook niet altijd alles goed gaat. Ik vind het mooi als een boek ons kan spiegelen aan hoe het leven echt is, met bergen en dalen. Dat je de problemen in het leven kan herkennen in een boek, kan zo troost bieden.
Wie is jouw literaire held?
Ik ben niet per se fan van grote namen, ik wil ook niet één auteur op een voetstuk plaatsen. Ik heb dus heel wat schrijvers die ik volg. Ik lees bijvoorbeeld heel graag de boeken van Peter Verhelst, ik vind dat hij mij als lezer serieus neemt, hij onderschat me niet. Je mag als lezer veel zelf invullen. Hij schrijft suggestief, dat vind ik prachtig. Wat verder van huis heb ik een aantal jaren geleden de Nigeriaanse schrijfster Chimamanda Ngozi Adichie ontdekt, haar bewonder ik om haar boeken (Amerikanah!) maar ook om haar Ted Talks (The danger of a single story).
Verder hou ik ook van kinderboeken. Het nieuwste boek van Bart Moeyaert ligt klaar (Morris). En van Guus Kuijer en Toon Tellegen heb ik alles in huis.
Welk boek heeft jou diep heeft geraakt of iets met jou gedaan?
De Italiaanse schrijver Alessandro Baricco schreef het boek Mr Gwyn. Dat boek is voor mij een mijlpaal geweest. Het gaat over een beroemde schrijver die op een bepaald moment een lijstje maakt van 52 dingen die hij nooit meer zal doen. Het gaf stof tot nadenken over mijn omgekeerde bucket list: wat zou ik nooit meer willen doen?
Heb je nog boekentips voor de lezers van Antwerpen leest?
Hét boek, dat bestaat niet. Wie heeft wat nodig, dat is voor iedereen persoonlijk en anders. Het boek van alle dingen van Guus Kuijer is een klassieker. Voor wie troost wil, raad ik het boek Menslief, ik hou van je aan, de nieuwe versie van Phil Bosmans die ik voor BZN mocht samenstellen. Wie iets nieuw wil lezen, zou ik aanraden om Morris van Bart Moeyaert te lezen. Wie het heel druk heeft en wil ontspannen De moordclub op donderdag van Richard Osman.
Stel, je mag een avondje op stap met de auteur van je favoriete boek. Met wie ga je dan een avondje uit?
Oei, mag dat maar één iemand zijn? Ik ga op stap met de vier dichters die voor Menslief, ik hou van je een gedicht schreven: Maud Vanhauwaert, onze voormalige stadsdichter, Peter Verhelst, Toon Tellegen en Bibi Dumon Tak. Met die 4 kan ik gerust een hele week op stap.
Hoe zouden vrienden jou in 3 woorden omschrijven?
Mensenmens, enthousiast, lezer.
Hartelijk bedankt voor dit gesprek!
“De Troost van Literatuur”, donderdag 20 oktober om 19u in bib Bist (Wilrijk). Gratis, wees welkom!
Info: https://www.antwerpenleest.be/...
