"Poëzie is voor iedereen!" - interview met Proza-k

In het eerste lentezonnetje op het Hendrik Conscienceplein ontmoet stadslezer Annika Cannaerts de kersverse stadsdichters Yves Kibi Puati Nelen en Cleo Klapholz, het sympathieke duo achter Proza-k.

Hier, in het hart van de stad, zullen ze op 23 april hun eerste stadsgedicht presenteren, in de prachtige Nottebohmzaal in de Erfgoedbibliotheek. Dat doen ze speciaal voor Antwerpen leest, dat daar zijn tweejarig bestaan uitbundig zal vieren. Met een uniek feestje willen ze in de namiddag de stadslezers bedanken voor al hun inzet van de voorbije twee jaar. Het nieuwe stadsgedicht is nog een groot geheim.

Proficiat met het stadsdichterschap! Jullie zijn de oprichters van Proza-k en noemen het een dichterscollectief. Wat moet ik me daarbij voorstellen?

De naam Proza-k verwijst naar het bekende pilletje Prozac. Met de eerste lockdown voelden we de nood bij veel van onze vrienden om terug te connecteren met elkaar. In onze community zitten nogal wat mensen die houden van het woord. Daarom zijn we met dit platform gestart, om hen zo de kansen te geven op te treden. Proza-k zijn zij allemaal, de dichters en artiesten die wij een podium willen geven. Wij twee houden ons vooral bezig met de organisatie, de ondersteuning en de promotie van dat collectief. Bij Proza-k ontstaan nieuwe banden. Op die manier willen we ons steentje bijdragen om de maatschappij terug een beetje te helen.

Het woord als heelmiddel, mooi!

In de lockdown konden wij zo ons creatief ei en onze frustratie kwijt. We wilden ook anderen kansen bieden om zich creatief te uiten, hen via het woord terug verbinding te laten voelen. Je kan zoveel dingen kwijt in poëzie, meer mensen zouden het moeten doen.

Veel mensen vinden poëzie net moeilijk of alleen weggelegd voor de happy few.

Iederéén kan poëzie schrijven. Daarom geven we ook workshops. Het is de bedoeling om poëzie van zijn voetstuk te halen en letterlijk terug aan het volk te geven. Met Proza-k bieden wij een laagdrempelig podium aan. Poëzie is voor iedereen!

Wat voor mensen zijn dat dan, in het dichterscollectief?

Een allegaartje! Zo hebben we een oude zeeman van in de tachtig die niet van het podium is weg te slaan, een super enthousiast jong meisje, maar evengoed mensen van het Kiel met relatieproblemen of mensen die in schuldbemiddeling zitten. Het is een mix van jong, oud, gender, kleur. Iedereen is welkom. Dat maakt het net crèmig. Ga eens af, ga op je gezicht, geen probleem, wij trekken je weer recht. De community zorgt ook voor elkaar, ze zijn zowat familie van elkaar geworden.

Jullie vormen een dichtersduo. Schrijven jullie ook letterlijk samen een gedicht?

Ja, we vullen het stadsdichterschap met twee in en als we een gedicht schrijven, hebben we daar samen aan gewerkt. We dagen elkaar uit en vullen elkaar aan. Het werkt prima zo, omdat we goede vrienden zijn. Maar we vinden onszelf toch vooral de trekpaarden van Proza-k, de echte aandacht moet uiteindelijk gaan naar de mensen in het collectief. Als je iets kan doen voor veel mensen, moet je dat gewoon doen.

Wat wil je bereiken met het stadsdichterschap?

Het stadsdichterschap is voor ons een vehikel om de projecten waar we al langer mee bezig zijn, de workshops, open mics en podcasts, meer bekendheid te geven en structureel te verankeren. Wat we vooral willen is via het stadsdichterschap meer verbondenheid brengen. We willen authentiek zijn en zo een heel divers publiek aanspreken. Bij jongeren is Slam Poetry erg in. Maar we willen iedereen een stem geven. Via onze workshops voor senioren bijvoorbeeld, komt ook deze groep in de spotlights. De oudere generatie heeft veel meegemaakt en kent zoveel waardevolle verhalen. Het gedicht dat we schreven heet niet toevallig ‘Sinjoor aan het woord’. Verschillen tussen mensen en vooroordelen vervagen als we ons verbinden via poëzie.

We wensen jullie veel succes! Waar kunnen we jullie vinden?

Overal! Op onze website (https://prozak.be/), Facebook, Instagram, Youtube.

Annika Cannaerts