Je bent geen schrijver omdat je boeken publiceert, je bent een schrijver omdat je schrijft

Wanneer de ene stadslezer de andere ontmoet.... Katja Verbeeck sprak met Inge Sleegers naar aanleiding van haar boeken.

Inge, kan je je kort voorstellen?

“Na opgegroeid te zijn in Boechout, woon ik nu in Hove. Ik word binnenkort 37 jaar, waar ik het wel wat moeilijk mee heb (lacht). Ik ben getrouwd met Jeroen en heb een zoontje van 9 jaar. Op mijn 12e begon ik met schrijven, dat verhaal herlas ik onlangs en moest ik heel hard om lachen. Op mijn 15e besloot ik een jeugdroman te schrijven. Tien jaar later heb ik het laten drukken voor familie en vrienden die een boek wilden. Mijn eerste echte publicatie kwam er pas in 2019, met “De kilte van een zomernacht”. Verder ben ik bezig met theater, zingen en tekenen. Alles wat met kunst te maken heeft, draagt mijn interesse.”

Je schrijft young adult boeken, vanwaar deze doelgroep?

“Ik vind dat de leukste doelgroep om voor te schrijven. Het is niet het gemakkelijkste publiek want jonge mensen zijn heel kritisch, tegelijk beleven ze alles nog heel erg intens. Wanneer je jong bent komen alle emoties heel fel binnen en daarom vind ik dat een toffe doelgroep om voor te schrijven. Die jeugdige lezers zijn ook dankbaar. Ik vind het altijd heel leuk als ik een reactie van een lezer krijg.”

Was schrijven altijd al een kinderdroom van jou?

“Absoluut wel. Het is letterlijk begonnen met een droom. Op mijn vijftiende had ik echt een droom die ik ben beginnen opschrijven. Het verhaal ging over een meisje wiens dromen haar terugbrengen naar haar verleden. Ze belandt in de 19e eeuw, als een meisje van adel, dat wordt uitgehuwelijkt aan een veel oudere graaf. Ze wordt verliefd op zijn zoon. Die droom vond ik raar, bood het me inspiratie voor een jeugdboek. Dat verhaal hoop ik binnenkort uit te brengen.”

Dat brengt mij op de volgende vraag, waar haal je jouw inspiratie vandaan?

“Door dromen en dingen die ik in het dagelijks leven zie, opmerk, meemaak. Soms durf ik ook inpikken op een thema, maar dat gebeurt meer als ik kortverhalen schrijf. Meestal komt mijn inspiratie vanzelf, omdat ik denk dat het tof is om daarover te schrijven.”

Wanneer kwam je allereerste boek uit?

“In 2019. Jammer genoeg kwam daarna corona waardoor mijn twee geplande lezingen niet konden doorgaan. Er was ook een beurs op de Sint-Nicolaasplaats in Antwerpen, “boeken op het pleintje”. Daar ging ik normaal ook staan, maar ook dat is geannuleerd. Ik heb wel wat promotie online gedaan maar dat is niet hetzelfde.”

Ik las dat je een feministe bent met een hart voor verloren zaken. Hoe vertaalt zich dat?

“Ik steek heel vaak maatschappelijke thema’s in mijn verhalen. Ik ben nu bezig met een verhaal, met als aanleiding de klimaatverandering. Wat als het water op is en alles mis zou gaan? Er zijn maar een paar nederzettingen over. Vrouwen worden als minder beschouwd, dus alle meisjes boven de 18 jaar moeten een examen doen. Als ze een te lage score hebben op hun IQ test is er voor hen in de samenleving geen plaats. Dat zijn dingen die ik in mijn boek verwerk in de hoop dat het mensen aan het denken zet. Er zijn plaatsen in de wereld waarin gelijkaardige zaken gebeuren of zouden kunnen gebeuren. Verder ben ik bezig met een manuscript over grensoverschrijdend gedrag omdat ik daar zelf ook mee geconfronteerd werd. Ik heb dat nu in een fantasy verhaal gegoten. De rode draad in het verhaal is het grensoverschrijdend gedrag en wat het met haar doet als mens. Ik vind dat onderwerp echt heel belangrijk om over te blijven praten. Ik schrijf ook regelmatig blogartikels rond vrouwenrechten. Zelfs in onze vrijgevochten Westerse samenleving is er nog behoorlijk wat werk aan de winkel. Door op een rationale manier daarover te schrijven, het in verhalen te steken en niet te staan roepen, hoop ik dat het iets losmaakt bij mensen. Mensen zijn soms onwetend tot ze verhalen horen van meisjes en vrouwen. Ik reageer ook op sociale media, zoals bijvoorbeeld op die zaak van Bart de Pauw. Ik veroordeel die mens niet, maar als ik dan de reacties lees van mensen die zeggen dat die vrouwen liegen of het gezocht hebben, dan is dat een vrijgeleide voor grensoverschrijdend gedrag. Zo leg je de verantwoordelijkheid bij vrouwen en krijg je als vrouw de boodschap dat je er maar mee moet leren omgaan. Ik weiger zo te denken. Het feit dat je als vrouw moet nadenken over wat je moet dragen omdat je anders lastiggevallen wordt, of vermijdt om ’s avonds alleen met de tram naar huis te gaan, is niet oké.”

“De kilte van een zomernacht” is een paranormale young-adult roman rond het thema geesten oproepen. Geloof je zelf in het paranormale?

“Ik vind het een heel leuk idee. Ik vind het een moeilijke vraag, want ik zou willen geloven dat er nog iets is na de dood. Zelf ben ik niet gelovig, als atheïst zeg ik dat er niets is na de dood, maar eigenlijk twijfel ik daaraan. Ik hou alle opties open. Mijn uitgever zei me dat ik het bovennatuurlijke op een heel aardse manier heb beschreven. Veel paranormale romans zijn heel spiritueel en dat is bij mij niet het geval. Bij mij is het heel “down to earth”.”

Je andere boek “Zwartkapje en de wolven” gaat over opgroeien in een wereld vol gevaren. Je boeken hebben leerzame thema’s. Waarom vind je dat zo belangrijk?

“Ik vind het belangrijk om over bepaalde thema’s te schrijven zonder dat het een hoofdthema wordt. Mijn boeken hebben niet als hoofdthema pesten of grensoverschrijdend gedrag, maar het is wel de rode draad in het verhaal, zonder dat het de nadruk erop legt. Het thema zit erin, als zijnde, het hoort bij het leven. In mijn boek “De kilte van een zomernacht” zit pesten er onderhuids in. Soms contacteren meisjes die gepest werden mij om te laten weten dat ze er iets aan hebben gehad omdat ze dat meemaken en zich er heel hard in herkennen. Het hoofdpersonage wordt gepest maar is tegelijk ook iemand om naar op te kijken. ”

Hoelang doe je gemiddeld over het schrijven van een boek?

“Ik ben een trage schrijver. Het duurt gemiddeld een jaar voor een manuscript klaar is, soms langer. Ik ken schrijvers die om de 3 maanden een boek uitgeven, maar dat is niet haalbaar voor mij. Ik schrijf ook meerdere dingen tegelijk omdat ik van afwisseling hou. Ik ben een organische schrijver, ik schrijf niet met een vooraf vastgelegde structuur. Ik laat mijn verhaal zelf zijn weg zoeken.”

Ben je iemand die in moeilijke periodes in je leven naar een boek grijpt of eerder in de pen kruipt?

“Als ik mijn hoofd leeg wil maken, dan neem ik een boek om even te verdwalen in een andere wereld. Zeker nu in het corona tijdperk wil ik door te lezen verdwijnen in een wereld waar corona niet bestaat. In mijn boeken ga je hier ook niets van terugvinden. Verder is het ook wel zo dat ik dingen van mij kan afschrijven. Ik schrijf ook blogs op mijn website en af en toe voor het platform ‘ Mama Baas’. Op die manier schrijf ik dingen van me af en dat helpt wel. Ook reacties op van andere lezers of ouders die hetzelfde ervaren helpen me.”

Op welke plek schrijf je het liefst aan je boek?

“In de zomer schrijf ik het liefst in de tuin, op mijn terras. Dat vind ik heerlijk, ook al is dat niet altijd gemakkelijk als de zon te veel op mijn scherm schijnt. Ik vind in de buitenlucht en natuur schrijven heerlijk. Daar krijg ik ook de beste ideeën. In de niet zomerse periodes schrijf ik vooral op woensdagochtenden en op vrijdag omdat mijn zoontje dan naar school is en het huis stil is.”

Hoe ervaart je 9- jarige zoon het om een mama als schrijfster te hebben?

“Hij vindt dat heel leuk. Ik schrijf vooral young adult boeken maar tijdens de eerste lockdown ben ik in samenspraak met de juf van mijn zoontje gestart met een verhaal op hun maat. We begonnen ermee toen hij in het 2e leerjaar zat en het verhaal ging mee over naar het derde leerjaar, naar de nieuwe juf. Iedere keer schrijf ik een stukje, dat stuur ik door, stel vragen waar de kinderen over mogen brainstormen over hoe het zou kunnen verder gaan. Die kinderen vinden dat heel tof. Kinderboeken schrijven is moeilijk, maar omdat ze nu zelf mee het verhaal kunnen bepalen, voel ik snel hoe ver ik kan gaan qua spanningsopbouw.”

Heb je een favoriete schrijfster?

‘Ja, je kent er al een aantal (lacht). Viviane Gerits en Anya van der Gracht zijn mijn twee favorieten. Ik wil echt dat die twee schrijfsters een ruimer publiek krijgen. Anya vertelt zo’n belangrijk verhaal over partnergeweld dat verspreid moet worden. Ze zijn echt straffe madammen. Verder vind ik Simone Van der Vlugt ook goed.”

Heb je een tip voor beginnende schrijvers?

‘Werk aan je zichtbaarheid. Waarom zou een uitgever in zee gaan met een onbekende schrijver? Het blijft een commerciële business, het is veel gemakkelijker een boek uit te geven van iemand die al bekend is. Zeker in mijn genre van young adult is dat moeilijk. Bij mij is de bal aan het rollen gegaan doordat ik met een website startte en veel actiever werd op sociale media. Dat is een drempel waar je over moet. Veel schrijvers willen dat hun boek bekend wordt, maar de lezer wil ook weten wie er achter dat boek zit en wie die persoon is. Zorg dat mensen je zien met de dingen die je doet rond het schrijven zonder dat je ze meteen vraagt om je boek te kopen. En als laatste, heb vooral veel geduld!”

Las je als kind al veel en zo ja, welke soort boeken?

‘Ja, ik las heel veel. Ik ging elke zomer naar de bib, haalde daar 10 boeken en dan las ik de zomer door. Ik vond dat echt leuk. Vooral Marc de Bel en Roald Dahl spraken mij aan. Er is trouwens één boek dat ik niet meer vind, maar wat mij altijd is bijgebleven. “Die andere trap naar boven”: ook een beetje een bovennatuurlijk boek.”

Koop of huur je boeken?

“Allebei. Ik koop veel boeken van minder bekende schrijvers omdat ik die wil steunen. Boeken van bekende schrijvers leen ik meestal in de bib. Als ik na het lezen merk dat ik het boek echt wil hebben, zal ik het alsnog kopen.’

Welk soort boek geniet je voorkeur als lezer?

‘Ik hou zowel van thrillers, historische romans als van young adult.”

Wat vind je de mooiste taal?

“Spaans en Engels.”

Heb je een boekentip?

“Ik heb vooral boekentips van eigen bodem. De fantasyreeks van Mel Hartman is een toffe reeks, “Gebroken adem” van Latoya Morris is ook heel boeiend, de boeken van Anya van der Gracht zijn zeker ook een aanrader en die van Viviane Gerits.”

Wat betekenen boeken voor jou?

“Boeken zijn voor mij een wereld om in te verdwalen en te ontspannen aan de realiteit.”

Heb je plannen voor een volgend boek?

“Ik heb veel plannen(lacht). Ik ben nu met 3 manuscripten bezig. Ik ben mijn allereerste boek aan het herschrijven. Dat schreef ik tussen mijn 15 en 25 en nu schrijf ik beter, anders. Ik wist toen nog niet goed hoe ik het moest aanpakken, heb veel geleerd uit redactierondes. Daarom was een herwerking van dat eerste manuscript wel aan de orde. De andere twee boeken zijn nieuw.”

Stel dat je boeken verfilmd zouden worden, welke acteurs zouden dan een rol krijgen?

“Die vraag overvalt me, daar heb ik nog nooit over nagedacht. Ik denk niet dat ik een bekende acteur zou kiezen, ik zou gewone mensen auditie laten doen en laat maar zien welk talent daartussen zit. Ik wil vooral mensen die passen bij mijn personages uit het boek. De cover van mijn boek “De kilte van een zomernacht” was eerst een handgemaakte tekening. Omdat die cover de verkeerde doelgroep aansprak, zijn de uitgever en ik voor een nieuwe cover gegaan met een foto van een jong meisje. Veel mensen denken dat ik dat ben, maar dat klopt dus niet. De vrouw op de foto draagt wel mijn jurk. Zij paste perfect in de rol!”

Hoe ziet een typische schrijversdag eruit?

“Meestal schrijf ik op woensdag en vrijdag. Ik breng eerst mijn zoon naar school, zet een koffie en kijk dan naar mijn sociale media of er nog reacties zijn waar ik op moet reageren, of plaats een nieuw bericht. Daarna zet ik een muziekje op en begin ik te schrijven. Ik heb graag beetje achtergrondmuziek.”

Van welke schrijver zou jij willen dat hij jouw mentor is?

“Ik heb al 2 heel goede mentors, Viviane en Anya die me heel erg ondersteunen. We hebben ook een vriendschapsband ontwikkeld.”

Wat was het eerste boek dat jou aan het huilen heeft gemaakt?

“Dat was toen ik nog jong was. Het was een boekje over twee konijntjes, een droevig verhaal waar ik weken verdrietig over ben geweest. Ik denk dat mijn bomma (het boekje was van haar) het weggedaan heeft omdat ik zo triest was.”

Wat betekent literair succes voor u?

“Als schrijver droom ik van mijn boek te zien liggen in de boekhandel. Ik lig in een paar boekhandels maar ik zou graag willen dat het in elke boekhandel te koop is. Ook zou ik graag op grote beurzen staan, maar ik wil vooral gelezen worden. Wanneer lezers zich ambassadeur voelen en je boek onder de aandacht brengen zonder dat je zelf moet spammen, heb je volgens mij literair succes bereikt. Met mijn boeken wil ik vooral jongeren aansporen te lezen en het plezier om te lezen aanwakkeren. Op middelbare scholen moeten leerlingen vaak een boek lezen uit een verplichte lijst, veel jongeren vinden dat niet tof omdat het geen boeken die ze zelf gekozen zouden hebben. Laat de jeugd zelf een boek kiezen, zodat lezen vlotter en toegankelijker wordt! Lezen moet ontspanning zijn.”

Wanneer had je voor het eerst het gevoel dat je een schrijfster was?

“Zodra ik een manuscript aan het schrijven was. Je bent geen schrijver omdat je boeken publiceert, je bent een schrijver omdat je schrijft.”

Heb je een levensmotto?

“Bewandel altijd je eigen pad. Doe je eigen ding, dat duurt het langst. Ik wil mezelf niet veranderen.”

Kan je om dit gesprek af te sluiten jezelf in 3 woorden omschrijven?

“Eigenzinnig, een groot hart voor mensen en humoristisch.