vrijzinnige en radicale initiatieven
Kijken met een feministische bril heeft geleid tot een beter inzicht in alle vormen van ongelijkheid naar klasse, ras, religie, seksuele voorkeur. "
Monika Triest (1941) promoveerde in de klassieke filologie en bekleedde de eerste leerstoel vrouwenstudies aan de Universiteit van Amsterdam. In haar gedegen studie Wat zoudt gij zonder 't vrouwvolk zijn?, maakt zij de balans op van het feminisme in België. Zij schetst mooie portretten van de voortrekkers in de 19de en de 20ste eeuw en welke veranderingen zij teweeggebracht hebben door de jaren heen. Terwijl politiek, economie, pers en het publiek leven volledig door mannen wordt beheerst, zijn het vooral vrijzinnige, liberale vrouwen die de nek uitsteken. Nadien volgen socialisten en communisten, katholieken of Vlaams-nationalisten vervoegen de rangen pas na de Tweede Wereldoorlog. Maar toch blijft het heel duidelijk dat Monica Triest een boek over het feminisme en niet de vrouwenbeweging schrijft. Er gaat vooral aandacht naar vrijzinnige en radicale initiatieven. Omdat die ook het verschil maakten voor vrouwen in het verleden tot op vandaag. Ze onderlijnt vooral deze radicale initiatieven, en heeft iets minder oog voor voorzichtige stappen en fluwelen handschoenen. De moderne vormen van feminisme, zoals bijvoorbeeld de #MeToo-beweging krijgen ook haar volledige aandacht. De voorbije 100-150 jaar brachten heel wat positieve evoluties op het sociale en politieke toneel, maar die veranderingen werden maar mogelijk dankzij de onvermoeibare inzet van geëngageerde mensen en bewegingen. Monika Triest heeft in hun midden gestaan. Zij was er bij toen de tweede feministische golf zich naar haar hoogtepunt werkte en ondervond zelf dat de weerstand tegen de gelijkheid van vrouwen en mannen groot bleef en blijft. Via voorvechters als Isabelle Gatti de Gamond, passionaria Isabelle Grégoire-Blume, Lily Boeykens, Lucienne Herman Michelsens, en de eerste minister voor Emancipatiezaken Miet Smet tot de Iraanse vrouwenrechtenactiviste Darya Safai (N-VA) en PVDA-districtsschepen Zohra Othman krijgen we een betere indruk van de geschiedenis van de emancipatie van vrouwen en het feminisme in België. Wat zoudt gij zonder ’t vrouwvolk zijn? is een stevig, goed geschreven werk dat schittert door enerzijds zijn vele anekdotes en anderzijds zijn duidelijke informatie.
