een opmerkelijke kunstenares

Bep (Elisabeth) Rietveld (1913-1999° was de oudste dochter van de ontwerper en architect Gerrit Rietveld. Ze heeft veel van hem geleerd maar ze had absoluut geen goede relatie met hem.

Ze was als kind dol op haar vader maar toen ze ontdekte dat hij een buitenechtelijke verhouding had met Truus Schröder, de medeontwerpster en bewoonster van het wereldberoemde Rietveld Schröderhuis, was ze razend op haar vader en jaloers op zijn vriendin., Bep wilde schilder worden maar haar vader vond dat de schilderkunst sinds Mondriaan had afgedaan. Niemand kon er volgens hem nog iets aan toevoegen.

Kunstenares Charley Toorop was het echter niet met hem eens en gaf Bep heel gedreven schilderles met goed resultaat.

In de jaren ’30 trok zij na een stukgelopen huwelijk met Guus Seyler door het land met haar zoon Fons en verdiende geld met het maken van portretten en logeerde dan bij de opdrachtgevers. Zij nam deel aan enkele groepstentoonstellingen.

Na een scheiding vluchtte zij in een tweede huwelijk, dit keer in Indië. Als de oorlog uitbrak, belandde Bep met haar drie kinderen in een Japans interneringskamp. Daar tekent ze portretten van medegevangenen in ruil voor voedsel. Na de oorlog vond ze rust in een derde huwelijk en bij haar zes kinderen. Ze ontwikkelt zich tot portretschilder maar de gecompliceerde band met haar vader raakt niet hersteld. Met Waar kleur is, is leven schreef Tineke Hendriks een mooie sfeervolle en meeslepende roman over het bijzondere leven van een opmerkelijke kunstenares, haar doorzettingsvermogen, kunstzinnigheid en eigenzinnigheid. Het boek geeft ook een inkijkje in de levens van haar vader Gerrit Rietveld en kunstschilderes Charley Toorop.

Het is een ook een zeer artistiek boek dat de lezer al vanaf de mooie cover met het indringende zelfportret, in zijn ban krijgt.

Op de website van Bep https://bep-rietveld.nl/werk/p... kan je

haar prachtige portretten en stillevens te bekijken.