Amores elegische poëzie gewijd aan een fictieve liefde
Auteur: Stefan Van den Broeck | Uitgever: Brave New Books
Vermits ik een Grieks Latijnse opleiding gehad heb ben ik mij ook altijd blijven interesseren voor literatuur uit de klassieke oudheid.
Classicus, vertaler en schrijver Stefan van den Broeck verblijdt de lezers die hun passie voor de klassieken zijn blijven behouden met een vijfdelige romancyclus Naso's Plejaden over de dichter Ovidius en zijn werk.
Hij laat zeven vrouwen vertellen over Ovidius' en hun verhaal.
De verhalen zitten eigenlijk ingebed in de zoektocht naar bronnen voor zijn scriptie die een student Isidoor François maakt over de dichter Publius Ovidius Naso.
Time Acces Sound & Image Engine versmelt zijn bewustzijn met dat van Isispriester Isidorus in 1 n. Christus. Die krijgt opdracht van Isis om Ovidius' leven - dat voor de goden vitale informatie zou bevatten - op te tekenen.
Ovidius wordt 43 v.Chr. (20 maart) geboren te Sulmona, waar zijn vader land bezit.
Op dertienjarige leeftijd wordt hij voor zijn verdere ontwikkeling naar Rome gestuurd, samen met zijn één jaar oudere broer. Hij raakt betrokken bij een groep (elegische) dichters, onder wie Tibullus, Propertius en Sulpicia, allen beschermelingen van Marcus Valerius Messalla.
Ca. 27 v.Chr. is hij klaar voor de ’toga virilis’, dat wil zeggen voor een ambtelijke loopbaan en senatorencarrière. In die tijd trouwt hij – jong als hij is – met een vrouw die hij later ‘nec digna nec utilis’ (niet eerbaar, niet hanteerbaar) zal noemen. Een paar jaar later wordt zijn reputatie gevestigd met de eerste voorlezingen uit eigen werk. Zijn eerste huwelijk eindigt.
Met zijn broer Macer maakt Ovidius een reis naar Klein-Azië, Griekenland en Sicilië. Ca. 23 v.Chr. sterft zijn broer. Na deze reis wordt Ovidius waarschijnlijk medewerker van een advocaat, waarna hij functies bekleedt van juridische en controlerende aard.
Dan wordt Amores gepubliceerd, elegische poëzie gewijd aan een fictieve liefde: Corinna. Ovidius kiest voor het dichterschap en een niet-ambtelijke loopbaan. Hij trouwt voor de tweede keer, en krijgt een dochter.
In de daaropvolgende jaren wordt meer werk van zijn hand gepubliceerd: onder meer Heroïdes, Medea en een didactisch tractaat in dichtvorm over gelaatsverzorging: De medicamine faciei (onvoltooid). Tevens verschijnt Ars amandi, een leerdicht over de liefde.
In deel I van Naso's Plejaden praat Isidorus met Ovidius' moeder Statulia. Zij vertelt over een betere tijd in haar thuisstad Sulmo, haar huwelijk met Ovidius' vader, hun familie, vrienden en contacten in Sulmo en Rome, en de jeugd van haar zoons Lucius en Publius, die in 30 v. Chr. tot haar spijt voorgoed naar Rome vertrekken voor hun verdere opleiding. Naso’s Plejaden II biedt met passie en zwier het woord aan Pupilla, Ovidius’ eerste echtgenote Ze trakteert de lezer op een gepeperd verslag over politieke en erotische verwikkelingen in het Rome van keizer Augustus.
In Naso’s Plejaden III, in boek 3 en 4 ontmoet Isidorus afzonderlijk Ovidius’ lievelingsslavin Cypassis en zijn dochter Ovidia die elkaar niet kunnen uitstaan. Maar elk weten ze wat de ander wil horen. Via Isidorus vertelt Cypassis hoe Ovidius in de Heroidum Epistulae de dood van zijn tweede vrouw verwerkte of beter niet kon verwerken en in de jaren 15-9 v. Chr. tussen oude en nieuwe patroni navigeerde. In nooit verstuurde brieven van Ovidia aan haar afwezige moeder, leest Isidorus over haar moeilijke relatie met haar vader en hun leven in de jaren 8-1 v. Chr. Op zoek naar details over haar moeders lot moet Ovidia snel volwassen worden. Ook haar vaders privéleven, het ontstaan van de Ars Amatoria en het schandaal van Augustus’ dochter Julia passeren de revue.
In de hedendaagse tijd heeft Borges’ organisatie Orbis Tertius blijkbaar andere plannen met Isidoor en Rhona. In algehele spanning afwachten dus.
Na het tweede deel stond het voor mij vast dat de auteur moeilijk nogmaals een personage als Pupilla zo beeldend en ingenieus zou kunnen weergeven. Pech voor mij, want ik heb twee keer ongelijk gehad. Stefan van den Broeck heeft nu eenmaal het talent om bij de creatie van elk personage als schrijver heel professioneel uit de hoek te komen. Dus Cypassis en Ovidia
staan er weer als rotsen, niettegenstaande al hun frustraties en scheef gelopen passies! Ook op historisch vlak is alles weer mooi uitgekiend. En ten slotte wil ik nog mijn bewondering uitdrukken voor het prachtige
coverontwerp van zoon Felix van den Broeck.
