Rouw is oorlog, en liefde soms ook

“Pechstrook - Kris Van Steenberge” *****

“Waanzin is een uitslaande brand van de ziel.”

Het is wat de tragische dood van peuter Hans-Peter teweegbrengt in zijn gezin. De leegte, de kloof, die hij achterlaat, splijt de familie. De stiltes zijn amper met woorden te overbruggen. Ieder probeert te overleven op zijn manier.

Moeder Nicole door zelfs de banaalste herinneringen te verzamelen in plastic boxen, niets van een leven mag verloren gaan, en het huis vol te zetten met planten. Achter de rug van haar man gaat ze in de lege kamers kijken, in de fotoalbums. Het herinnerde verdriet is wat van de liefde overblijft.

Vader Danny heeft Den Antwerp en zijn voetbalmaten, zijn vuisten als zijn kop ontploft, en zijn truck om te ontsnappen, liefst zo ver en zo lang mogelijk weg van huis. Verdriet moet je niet te vaak oprakelen, want al te snel bereikt het opnieuw je hart.

Raphaël, de oudste, heeft het ongeluk voor zijn ogen zien gebeuren. Onder zijn handen bijna. Schuldgevoel, machteloosheid en zijn blindheid, dat hij het niet heeft zien aankomen, gevoegd bij het gemis van zijn broertje, tekenen, littekenen zijn leven.

Het gevoel gefaald te hebben treft het hele gezin.

Ooit was er liefde. Tegenpolen trekken elkaar aan.

In de tuin achter het huis drie populieren. Voor drie kinderen. Die wou Nicole en Danny zei ja. Als er maar een voetballer tussen zat.

Voetbal is niets voor Raphaël. En met waar hij mee bezig is kun je volgens zijn vader niets.

Wanneer heeft papa hem uitgegomd?

Zijn vader is dagen van huis, zijn moeder heeft haar shiften in het bejaardentehuis en handen die altijd bezig moeten zijn.

Dan is het derde kind op komst, twee jaar na de dood van Hans-Peter. Soms hoort Raphaël zijn stem, en nu komt hij terug, denkt hij. Alles komt weer goed.

Maar het is een meisje, Helena. Ook zij zal geen voetballer worden. Ze is geboren om te dansen, dat weet hij nu al.

Zo mooi en goddelijk, zeker als ze ook nog eens opgroeit, als die andere Helena, waar de Trojaanse oorlog om begonnen is.

Het wordt Raphaëls missie om zijn zusje tegen alle kwaad te beschermen. Dat doe je als broer, dat doe je uit broederliefde. Hans Peter zegt het ook.

En het kwaad is overal. Alleen bij hem is ze veilig. Bij hem en bij Hans-Peter. Zij drieën.

De missie wordt een obsessie, de obsessie een oorlog.

En voor de ouders begint alles opnieuw.

De hel. De vragen. Wat hebben we verkeerd gedaan?

Wat kunnen we nog doen?

Boeiend opgebouwde roman, geschreven vanuit drie perspectieven (Raphaël, Danny, Nicole), in een vlotte taal, met geregeld zinnen die je treffen als inslaande meteoren. Hard, ontroerend, benauwend.