Lijmen/Het Been

Na lectuur van Jeroen Brouwers' Vlaamse leeuwen (1994), waarin hij zeer kritisch de Vlaamse schrijvers onder de loep neemt doch 'twee genieën' lof toezwaait, zijnde Guido Gezelle en Louis Paul Boon, en ook de verdiensten van Willem Elsschot erkent, besloot ik tot het lezen van Lijmen (1923) en Het Been (1938).

Ondanks de zware schrijfstijl sprankelt de ironie in elke regel van dit verhaal over mensen bepraten en dan doen tekenen. Verkopers, ondernemers, bedienden, arbeiders, fabriekseigenaars, de staat, de magistratuur, de clerus, de politie...niemand wordt gespaard.