Over troost - de zwarte traan van een zwaan

Genre: roman met magisch realistische toets

****

Het debuut van schrijfster Rinske Bouwman 'Een soort van eelt' raakte me, de prachtige cover en titel, het originele verhaal... gewoon geweldig. Ik denk nog regelmatig aan dat boekje ook al is het ondertussen ruim een jaar geleden dat ik het las.

Toen ik laatst in de bib op haar nieuwe boek 'Korstmos' botste (met alweer zo'n mooie cover en titel!) griste ik het snel uit het rek. Doch bij het lezen van de achterflap twijfelde ik even; het gaat namelijk over een koppel waarvan de vrouw (Philo) ernstig ziek is en waarvan de man (Marius) in een virtual reality game een handeltje begint. Nu ja, dat sprak me dus niet meteen aan moet ik eerlijk zeggen, maar met het vorige boek in gedachten wilde ik het toch een kans geven, nieuwsgierig waar dit heen kon leiden. En ik prijs mezelf gelukkig: dit boek was opnieuw zeker de moeite: het taalgebruik is ontwapenend, simpel maar gevat, het verhaal grappig en ontroerend. Ik kon me alles perfect inbeelden - alsof geprojecteerd in mijn brein. Dit zou echt een prachtige teken- of stop-motion film kunnen zijn. Blijkbaar is de schrijfster ook theatermaker (dit las ik achteraf), so yes that definitely makes sense.

Hoe ga je om met de nakende dood van je partner? Rouw, verdriet... Het is moeilijk voor Marius om dit een plaats te geven. De 'gesprekken' met dieren (deed me 'n beetje denken aan Toon Tellegen) geven hem inzichten en deze stukjes tekst vond ik heerlijk. 't Zit 'm in de kleine details die terloops genoemd worden, maar die zo beeldend zijn en raken. Ook 'het meisje dat de duiven wil redden' heeft ondanks haar kleine bijrol toch voor altijd een plekje in mijn hart. De stukjes over de virtual reality die wel grappig zijn maar toch minder mijn ding bleken werden helemaal goed gemaakt (en veel meer!) door de rest van het verhaal.

MOOI!

Mevrouw Rinske Bouwman (nog) meer van dat alstublieft.